ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Ποντιακό έθιμο των Φώτων το μνημοκέρι και οι Μωμόγεροι.

Των Φώτων οι νεκροί μας ζητούν ένα πιάτο κόλλυβα και μέσα σ’ αυτά αναμμένο ένα κερί για τον καθένα. Και επειδή οι Πόντιοι είμαστε ευαίσθητος λαός, βάζουμε ακόμα ένα κερί γι’ αυτούς που δεν έχουν κανέναν να τους μνημονεύσει.

Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου,

πάντα κάλαντα, πάντα του χρόνου.

Υείαν, ευλοΐαν και καλοχρονίαν

Σην τσέπη μ' λεφτοκάρυα

Στίχοι: Βασίλης Μωυσιάδης
(Ρεφρέν παραδοσιακό)
Μουσική - Διασκευή: Γιώργος Στεφανίδης και Κώστας Σιαμίδης
Τραγούδι: Γιώργος Στεφανίδης και İhsan eş
Λύρα: Κώστας Σιαμίδης
Ενορχήστρωση: İhsan eş

 Αέτσ’ ψάλουμε εμείς οι Ρωμαίοι κάθαν χρόνον.

Άμα, Χριστέ μ’, ποδεδίζω σε…τρανόν τ’ όνεμα σ’,

ας είναι και ‘ίνεται αληθενόν ατό η χαρά τον νέον τη χρονίαν.

Απ’ εμέν τα ευχάς για αγάπην, υείαν και ευλοΐαν σ’ όλεν τον κόσμον.

Ένα ανέκδοτο για την αθυροστομία που στην ποντιακή διάλεκτο είναι στις περισσότερες φορές άδολη, άκακη και συνήθως με κωμική ή σκωπτική διάθεση.