Λεπτομέρειες

Δημιουργήθηκε : 15 Δεκεμβρίου 2024

Το νέο βιβλίο του εκπαιδευτικού – συγγραφέα Νίκου Κωνσταντινίδη «Δακρυσμένα Χώματα», είναι ένα λογοτεχνικό έργο, ένα ταξίδι μνήμης, ένα βαθύ και συγκινητικό οδοιπορικό στα μονοπάτια της ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής.

Περισσότερα: Γιάννης Χατζηαποστόλου: Το βιβλίο «Δακρυσμένα Χώματα» του Νίκου Κωνσταντινίδη είναι ένα ταξίδι...

Λεπτομέρειες

Δημιουργήθηκε : 11 Δεκεμβρίου 2024

Το Παραδοσιακό Ποντιακό Παραμύθι «Ο Μπιμπιλίτσον» που εξέδωσαν οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, παρουσιάστηκε την Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2024 και ώρα 17.30 από την Ένωση Ποντίων Ματσούκας στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, με τη συμμετοχή εκπροσώπων ποντιακών σωματείων και απλών πολιτών.

Περισσότερα: Έγινε η παρουσίαση του Παραδοσιακού Ποντιακού Παραμυθιού «Ο Μπιμπιλίτσον»

Λεπτομέρειες

Δημιουργήθηκε : 10 Δεκεμβρίου 2024

Το νέο βιβλίο του εκπαιδευτικού – συγγραφέα Νίκου Κωνσταντινίδη «Δακρυσμένα Χώματα», παρουσάστηκε στην κατάμεστη από κόσμο κεντρική αίθουσα του πολιτιστικού χώρου της Καπναποθήκης της Αυστροελληνικής, το βράδυ του Σαββάτου 7 Δεκεμβρίου 2024, σε μία εκδήλωση που διοργανώσαν ο Δήμος Κιλκίς, ο Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος Χωρυγίου και οι Αφοί Κυριακίδη ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α.Ε.

Ο Φόρης Πεταλίδης

Την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Δακρυσμένα Χώματα», παρουσίασε και συντόνισε ο δημοσιογράφος Φόρης Πεταλίδης, ο οποίος αφού καλωσόρισε τους συμμετέχοντες, ανέφερε πως ο Νίκος Κωνσταντινίδης, ερευνητής της ιστορίας του ποντιακού και προσφυγικού ελληνισμού, ιδιαίτερα του ελληνισμού του Καυκάσου, μας έχει δώσει δείγματα γραφής μέσα από τα δύο βιβλία που συνέγραψε με την κόρη του Αρχοντούλα Κωνσταντινίδου, φιλόλογο, πιστοποιημένη εκπαιδεύτρια ποντιακής διαλέκτου και υποψήφια διδάκτορα Εφαρμοσμένης Γλωσσολογίας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος και μας προσέφεραν τα βιβλία, «Ρίζες μας» και «Ιχνηλατώντας τις ρίζες μας στο Καρς του Καυκάσου», τιμώντας την προγονική τους καταγωγή.

Τώρα ο Νίκος Κωνσταντινίδης συνεχίζει και μέσα από το βιβλίο του «Δακρυσμένα Χώματα», μας παρουσιάζει την σύγχρονη ελληνική ιστορία του προσφυγικού και ποντιακού ελληνισμού με τρόπο που γοητεύει τον αναγνώστη, αγγίζει θέματα που έχουν διχάσει τον ελληνικό λαό και τον συμφιλιώνει με το παρελθόν του, με ιδιαίτερη αγάπη, αποθώντας με το δικό του τρόπο το μίσος των ανθρώπων. Χρειάζεται μεγάλη δεξιοτέχνια και ο συγγραφέας το καταφέρνει με απόλυτη επιτυχία.

Κατά την προσωπική μου γνώμη ο συγγραφέας Νίκος Κωνσταντινίδης, συνεχίζει την μεγάλη προσφορά σπουδαίων Κιλκισιωτών συγγραφέων, όπως του Λάζαρου Παυλίδη και του Χρήστου Σαμουηλίδη. Και νομίζω είναι μόνο στην αρχή.

Χαιρετισμοί

Ο Δημήτρης Κυριακίδης

Χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο Δήμαρχος Κιλκίς Δημήτρης Κυριακίδης ο οποίος ανέφερε:

Με μεγάλη χαρά ο Δήμος Κιλκίς συμπράττει απόψε με τον Ποντιακό Πολιτιστικό Σύλλογο Χωρυγίου και τις εκδόσεις των αδελφών «Κυριακίδη» και φιλοξενούμε την παρουσίαση του νέου βιβλίου του συντοπίτη μας και διακεκριμένου εκπαιδευτικού, συγγραφέα και ιστορικού ερευνητή Νίκου Κωνσταντινίδη.

Καλωσορίζουμε και τους ομιλητές μας, τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου Γιάννη Χατζηαποστόλου, την φιλόλογο και συγγραφέα Αγγελική Παμπουκίδου, που θα μας παρουσιάσουν τις σκέψεις και τις κρίσεις τους για το βιβλίο καθώς και τον εκδότη της εφημερίδας «Εύξεινος Πόντος» Φόρη Πεταλίδη, που συντονίζει την αποψινή εκδήλωση.

Από την «Ιχνηλάτηση των Ριζών», τον ιστορικό οδηγό που περιγράφει την ζωή των Ελλήνων του Καυκάσου και την Οδύσσεια που βίωσαν κατά τη δραματική τους έξοδο στη νέα Πατρίδα, ο Νίκος Κωνσταντινίδης εισχωρεί θαρραλέα στον χώρο του ιστορικού μυθιστορήματος, ολοκληρώνοντας, με κάποιο τρόπο την αφήγησή του, για το στενό πένθιμο πέρασμα της προσφυγιάς.

Η νέα συγγραφική του απόπειρα, Τα «Δακρυσμένα Χώματα» ξεφεύγει από το αυστηρό όσο και καθορισμένο πλαίσιο της ταξινόμησης των ιστορικών στοιχείων, και αποτολμά να επαναχαράξει τους δρόμους της προσφυγιάς, που ίσως η πυκνή αχλύ της καθημερινότητας να έχει σβήσει τα ίχνη τους, τοποθετώντας τους πρωταγωνιστές του στις γραμμές της προσαρμογής τους στο μητροπολιτικό κέντρο και της εναγώνιας προσπάθειας να ριζώσουν σε έναν τόπο, που η αγκαλιά του είναι άδεια. Που τους υποδέχεται εχθρικά και καχύποπτα και που σχεδόν πάντα για τους φιλοξενούμενους οικιστές,έχει ως μέτρο σύγκρισης τη χώρα προέλευσης.

Στο απόγειο της ωριμότητάς του, ο συγγραφέας, εκκινώντας από μια στέρεη συναισθηματική βάση, διαπραγματεύεται το τραύμα της προσφυγιάς, το οποίο αντί να επουλωθεί από τον χρόνο, επιδεινώνεται από τους ανέμους του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, από την αδελφοκτόνα εμφύλια σύγκρουση και τον σπαρακτικό λυγμό της υποχρεωτικής μετανάστευσης.

Και είναι αυτό το τραύμα, το βαρύ ένδυμα της προσφυγιάς, όπως παραδέχεται ο συντοπίτης μας, η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να παραμείνει ζωντανή η ανάμνηση και να κρατηθεί στη μνήμη, προσωπική και συλλογική, η πικρή προσφυγική εμπειρία.

Οι χαρακτήρες των ηρώων του Νίκου Κωνσταντινίδη, άνθρωποι, απλοί, στοχαστικοί και μετρημένοι, τον βοηθούν να ανασυνθέσει με παραστατικότητα τον καμβά μιας ολόκληρης εποχής αλλά και να μας εφοδιάσει γενναιόδωρα με πληροφορίες για την ηθογραφία, τον αξιακό κώδικα και τις συνήθειες των ανθρώπων της.

Η χειμαρρώδης γραφή, με αρκετά βιωματικά στοιχεία, του συντοπίτη μας,δεν κρατά αποστάσεις από την πολιτική κριτική.

Ο παρεμβατικός του λόγος συμπληρώνει και ερμηνεύει, σε αρμονία με το καλλιεπές λογοτεχνικό του ύφος,τις καταστάσεις που έχουν πληγώσει τον Ελληνισμό του Πόντου και η προσωπική του θεώρηση, όχι μόνο κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη αλλά και τον κατευθύνει έμμεσα να διαλεχθεί με το παρελθόν και να εμβαθύνει στους προβληματισμούς που θίγει ο συγγραφέας.

Αν η θεραπεία για όλα είναι το αλμυρό νερό, ο ιδρώτας, τα δάκρυα, ή η θάλασσα, τα «Δακρυσμένα Χώματα» έχουν σε τελική ανάλυση μια ευεργετική αλλά και λυτρωτική λειτουργία.

Το νέο συγγραφικό πόνημα του Νίκου Κωνσταντινίδη είναι ένα ισχυρό φορτίο παραστάσεων ζωής, που θέλησε να το επικοινωνήσει και να το μοιραστεί μαζί μας. Μια σιωπηλή προσευχή σε όλους τους Πόντιους πρόσφυγες πρώτης και δεύτερης γενιάς, για τα όνειρα και τις προσδοκίες τους που έμειναν ανεκπλήρωτα από τη σκληρή μοίρα της προσφυγιάς και από τα ίδια τα νήματα που διαμόρφωσαν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες.

Εύχομαι το βιβλίο του Νίκου να τύχει της θετικής υποδοχής του αναγνωστικού κοινού και να ταξιδέψει με ούριο άνεμο στα σπίτια και στις βιβλιοθήκες μας. Είμαι βέβαιος ότι οι φίλοι του ιστορικού μυθιστορήματος θα εκτιμήσουν την αξιόλογη γραφή και τις ιδέες του.

Ο πατήρ Γεώργιος Παντελίδης

Ο πατήρ Γεώργιος Παντελίδης εκπρόσωπος του Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίδου κ.κ. Βαρθλομαίου στο χαιρετισμό μετέφερε τις όμορφες ευχές στον συγγραφέα, και στους συντελεστές της βιβλιοπαρουσίασης. Εύχεται να γίνει μια πολύ ωραία παρουσίαση του έργου, επειδή ο κ. Νίκος έχει δυνατή πένα, αλλά και μνημοσύνη στη μεγάλη ψυχή του.

Διαβάζοντας από το κεφάλαιο Πόντος – Καύκασος, παίρνω κάποιες προτάσεις για να σκιαγραφήσω την προσωπικότα του συγγραφέα: …Μέσα στη λέξη «φωνή» συνυπάρουν το φως και ο νούς. Ο συγκινησιακός νούς, που κάνει τη λαλιά του ανθρώπου να ραγίζει, την ψυχή του να πεταρίζει και την καρδιά να δακρύζει.

Αλλού ο Νίκος γράφει: Το πιο όμορφο «φ» παρμένο από το όνομα του Φειδία.

Λοιπόν Νικόλαε. Εγώ από τις λέξεις «φώς» και «φέρω», παίρνω το «φ» και τα συνθέτω στο «φωσφόρος», που περιφραστικά, στα νεότερα ελληνικά μεταφράζεται «αυτός που φέρει φως».

Αυτό ακριβώς είσαι Νίκο: «Φορέας φωτός» και εκκλησιαστικά θα έλεγα «φώς ιλαρόν». Μακάρι Νίκο, να έχουμε τα παραθυρόφυλλα της ψυχής μας ανοιχτά, για λίγο… φως».

Προς το τέλος (σελίδα 327) γράφεις Νίκο πως «… τα σημαντικά πρόσωπα είναι λάθος να τα αναζητούμε πάντα στα βάθη των αιώνων. Υπάρχουν και στην εποχή μας και ζουν ανάμεσά μας.

Αλλοίμονο Νίκο σε όποιον σε συνάντησε και δεν πήρε φως. Έμεινε στο σκοτάδι! Ο Θεός να σου δίνει δύναμη και «φώς». Χρόνια Πολλά.

Ομιλητές

Για το βιβλίο μίλησαν ο Γιάννης Χατζηαποστόλου, δικηγόρος, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κιλκίς, η Αγγελική Παμπουκίδου εκπαιδευτικός – συγγραφέας και ο συγγραφέας του βιβλίου Νίκος Κωνσταντινίδης.

Ο Γιάννης Χατζηαποστόλου

Στην ομιλία του ο Γιάννης Χατζηαποστόλου, δικηγόρος, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Κιλκίς, ανέφερε.

Είναι μεγάλη μου τιμή και χαρά που βρίσκομαι εδώ σήμερα για να προλογίσω το βιβλίο του κ. Νίκου Κωνσταντινίδη «Δακρυσμένα Χώματα».

Τον κ. Νίκο Κωνσταντινίδη, εξαίρετο παιδαγωγό, μπορεί να τον γνώρισα προσωπικά τα τελευταία χρόνια, τον διάβαζα όμως μέσα από την πλούσια αρθρογραφία του στον τοπικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο.

Είτε κάποιος συμφωνεί είτε κάποιος διαφωνεί με τα γραφόμενα του, τα ελάχιστα που οφείλει να του αναγνωρίσει είναι η άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας, η βαθιά γνώση των θεμάτων που πραγματεύεται, το εμπεριστατωμένο της άποψης που με θάρρος εκφράζει αλλά και η μεγάλη αγάπη του για τον Πόντο, αλλά και τους τόπους του, το Χωρύγι, το Κιλκίς, την Ελλάδα.

Έχει αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής του στη μελέτη και έρευνα της ποντιακής ιστορίας και του ποντιακού ελληνισμού, όντας και ίδιος ποντιακής καταγωγής – απόγονος ποντίων προσφύγων από την περιοχή του Καρς.

Το τρίτο βιβλίο του συγγραφέα όμως με τίτλο «Δακρυσμένα Χώματα» είναι ένα ταξίδι μνήμης, ένα βαθύ και συγκινητικό οδοιπορικό στα μονοπάτια της ιστορίας και της ανθρώπινης ψυχής.

Ο συγγραφέας καταπιάνεται με ένα θέμα που αγγίζει βαθιά την καρδιά όλων μας: την προσφυγιά, και μάλιστα σε όλες της τις μορφές.

Παρουσιάζει, μέσα από τις ζωές των ηρώων, όπως του Δημοσθένη, της Χαρίκλειας, της Αγάπης, της Όλγας, του Νίκου κ.α., την οδυνηρή πορεία των ποντίων προσφύγων, ξεκινώντας από το Φαχρέλ του Κάρς, τον Σεπτέμβριο του 2018 μέχρι και την εγκατάστασή τους στη μητέρα πατρίδα.

Τα «Δακρυσμένα Χώματα» είναι ένας φόρος τιμής στους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν από τη γη τους, αλλά ποτέ δεν ξερίζωσαν την αγάπη τους γι’ αυτήν.

Η γραφή του κ. Νίκου Κωνσταντινίδη είναι μοναδική. Με λυρικότητα και ακρίβεια, καταφέρνει να αποτυπώσει την οδύνη της απώλειας, αλλά και τη δύναμη της ελπίδας. Χτίζει χαρακτήρες τόσο ζωντανούς και με ανεπτυγμένο αξιακό κώδικα, που νιώθουμε ότι τους γνωρίζουμε προσωπικά. Και μέσα από τις αληθινές τις περισσότερες φορές ιστορίες τους, ανακαλύπτουμε τη δύναμη της μνήμης και τη σημασία της ταυτότητάς μας.

Αγαπητοί φίλοι, το Δακρυσμένα Χώματα είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Είναι μια υπενθύμιση ότι, ακόμα και μέσα στις πιο σκοτεινές στιγμές της ιστορίας, η ανθρώπινη ψυχή μπορεί να βρει το φως. Είναι ένα έργο που δεν μας αφήνει απλώς να σκεφτούμε, αλλά μας καλεί να νιώσουμε, να συναισθανθούμε και να θυμηθούμε. Σας καλώ, λοιπόν, να αφεθείτε στις σελίδες αυτού του υπέροχου έργου, να γνωρίσετε τους ήρωες του Νίκου Κωνσταντινίδη και να βαδίσετε μαζί τους στα «δακρυσμένα χώματα» της ιστορίας μας.

Συγχαίρω θερμά τον συγγραφέα για την εξαιρετική του δουλειά και ευχαριστώ όλους εσάς που βρίσκεστε εδώ απόψε, αποδεικνύοντας έμπρακτα την αγάπη σας για τον Νίκο Κωνσταντινίδη, τη λογοτεχνία και την ιστορία.

Η Αγγελική Παμπουκίδου

Στην ομιλία της η Αγγελική Παμπουκίδου εκπαιδευτικός – συγγραφέας μεταξύ άλλων τόνισε.

Από το εξώφυλλο ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει πολλά για το περιεχόμενο. Η ασπρόμαυρη φωτογραφία με τις μορφές του πατέρα, της μητέρας, του παιδιού, τις βασανισμένες σιλουέτες μιας προσφυγικής οικογένειας, η βαλίτσα που κρατούν στο αέναο ταξίδι προσφυγιάς, καθώς και το υδατογραφημένο φόντο που απεικονίζει μια λευκή πορεία θανάτου από τον Πόντο, είναι όλα στοιχεία-κλειδιά που απαντώνται μέσα στο μυθιστόρημα.

Οι χαρακτήρες του έργου ξεκινώντας από το Φαχρέλ του Καυκάσου, γεννιούνται, ζυμώνονται και πλάθονται μέσα από τις δυστοκίες της ζωής ενός πρόσφυγα, που συχνά διασώζεται ως εκ θαύματος από βέβαιο όλεθρο, για να ξαναβρεθεί σε ένα νέο κολαστήριο της ζωής και πάλι από την αρχή. Ο Δημοσθένης και η Χαρίκλεια, ο Νίκος και η Όλγα, η Αγάπη, αποτελούν ήρωες τραγικού έπους μιας άλλης εποχής. Η Γενοκτονία, η Έξοδος, η προσφυγιά, ο ελληνοϊταλικός πόλεμος, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, η εξορία, το νέο προσφυγικό κύμα στις ανατολικές χώρες, η χούντα και η μετανάστευση είναι οι δήμιοι – βασανιστές της ζωής των ηρώων του βιβλίου. Ο αναγνώστης βουτά επανειλημμένα μαζί με τον ήρωα σε μια θάλασσα θλίψης και απώλειας, γνωρίζοντας ότι ο πόνος και η αγωνία του θανάτου δε σταματούν εδώ και ότι η κάθαρση με την Αριστοτελική έννοια του ορισμού της τραγωδίας αργεί να έρθει.

Όμως το βασικό εσωτερικό συνδετικό στοιχείο είναι η οικογένεια - ειδικά η Μάνα. Αυτά τα δύο ενοποιούνται με τον Πόντο σε ένα όλον. Ταυτίζονται. Δημιουργούν τη δεξαμενή των αισθημάτων, των συναισθημάτων και των στοχασμών, δημιουργούν την πηγή της Μνήμης. Για το λόγο αυτό η Μνήμη σχετίζεται περισσότερο με το μέλλον τελικά. Πρόκειται βέβαια για την προσωπική, τη βιωματική, όπως αλλοιώνεται από τα συναισθήματα και διαμορφώνεται από τις συνθήκες. Η αισθητική αξιοποίησή της μας έδωσε αυτό το έργο. Από τα θραύσματά της μπόρεσε ο συγγραφέας να ανασυστήσει το δράμα.

Ο Νίκος Κωνσταντινίδης

Τελευταίος ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο συγγραφέας – εκπαιδευτικός Νίκος Κωνσταντινίδης, ο οποίος ανέφερε αφού ευχαρίστησε όλους όσους συμμετείχανσ την εκδήλωση ανέφερε.

Τούτος ο τόπος για να κρατηθεί στη ζωή, χρειάστηκε το αίμα του λαού, το μελάνι του σοφού και τη θυσία του μάρτυρα. Τούτο το έθνος, για να σταθεί όρθιο, στηρίχτηκε στις ψυχές των παλικαριών του, που έκαναν σύνθημα ζωής τη λέξη «αέρα», πάνω στα άπαρτα βουνά της Αντίστασης.

Στην πορεία τους για την Ελλάδα οι πρόγονοί μας έζησαν στιγμές που προκάλεσαν οδύνες φριχτές και άνοιξαν πληγές μεγάλες. Μια Οδύσσεια εν ροή η ζωή τους στην ομίχλη και την ξαστεριά, στην καταιγίδα και την μπόρα, με πτήσεις και πτώσεις ατέλειωτες, και με μοναδικές αποσκευές τα όνειρα και τις αναμνήσεις τους.

Στη διαδρομή τους αυτή έμαθαν ότι η αγάπη μεγεθύνεται από τον αγαπημένο κι ο έρωτας γιγαντώνεται από τον ερωτευμένο. Ότι ο άνθρωπος είναι αφή. Αγγίζει με τα χέρια, τα μάτια, την ψυχή. Πως η πιο γοερή κραυγή έχει τη ρίζα της στη σιωπή. Και πως η αγάπη έχει για μήτρα της τον πόνο. Και πως η χαρά συμπορεύεται με τη λύπη,  όπως ο ήλιος με τη σκιά.

Στην πολυκύμαντη ζωή του ο πρόσφυγας παλεύει για λίγα πράγματα απλά και χαίρεται με αυτά, γιατί πάντοτε και παντού στη ζωή το λίγο δίνει αξία στο πολύ. Το ελάχιστο σε διάρκεια αλλά μέγιστο σε ένταση και πάθος, που 'χει τη λάμψη της αστραπής, της αναδυόμενης μέσα από του ποιητή τον στίχο: «Άστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του». Ό,τι δηλαδή τα πιο σημαντικά  στη ζωή διαρκούν λίγο, γι’ αυτό κι έχει αξία η χαρά.

Η προσφυγιά, ο ξεριζωμός, ο διωγμός, ο θάνατος, ο έρωτας, η αγάπη, η ανθρωπιά, ο αγώνας για τη λευτεριά, η Μακρόνησος, η Αντίσταση, η Κατοχή, ο Εμφύλιος, και ξανά η προσφυγιά, μέχρι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στην Ελλάδα, συνθέτουν περιληπτικά το «σώμα» του βιβλίου «Δακρυσμένα Χώματα», μέσα από τη ζωή των αγνών ηρώων του, το οποίο και παραδίδω στην κρίση του αναγνώστη.

Η Αγγελική Παμπουκίδου απήγγειλε αποσπάσματα από το βιβλίο, με τη συνοδεία της λύρας του Θοδωρή Κοτίδη.

Ο Ποντιακός Πολιτιστικός Σύλλογος Χωρυγίου Κιλκίς στο τέλος της εκδήλωσης προσέφερε παραδοσιακά ποντιακά εδέσματα και η Φάρμα Κουκάκη, παραδοσιακό τάν.

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο βουλευτής Κιλκίς του ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ Στέφανος Παραστατίδης, η Αντιδήμαρχος Αικατερίνη Γιαννακούλα – Ζιούτα, ο Αντιδήμαρχος Θέμης Κοσμίδης, ο σύμβουλος της Δημοτικής Κοινότητας Κιλκίς Φώτης Ζάικος, ο πρώην βουλευτής Κιλκίς της ΝΔ Θεόδωρος Πασσαλίδης, εκπρόσωποι φορέων και συλλόγων του Δήμου και πλήθος πολιτών.

Στο τέλος της εκδήλωση ο συγγραφέας Νίκος Κωνσταντινίδης, υπέγραψε αντίτυπα των βιβλίων σε παρευρισκομένους στην εκδήλωση.

Λεπτομέρειες

Δημιουργήθηκε : 06 Δεκεμβρίου 2024

Το βιβλίο του Κώστα Χάρη «Εκατοντάχρονη Οδύσσεια των Ελλήνων Ποντίων του Αντικαυκάσου και Καυκάσου» το οποίος εξέδωσε το Ιστορικό Αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού (ΙΑΠΕ) του Δήμου Καλαμαριάς, θα παρουσιαστεί το πρωί της Κυριακής 8 Δεκεμβρίου 2024, στον Ποντιακό Σύλλογο Πτολεμαΐδας.

Περισσότερα: Παρουσίαση στην Πτολεμαΐδα του βιβλίου του Κώστα Χάρη «Η Εκατοντάχρονη Οδύσσεια των Ελλήνων...