Τούτες τις μέρες, μέσα σ’ ένα κλίμα εγκλεισμού κι απομόνωσης, έφυγε από κοντά μας μια ιστορική μορφή της Ελλάδας, ο Μανόλης Γλέζος. Ο πρώτος και τελευταίος παρτιζάνος της Ευρώπης.

Ο αγωνιστής και ο ήρωας της Αντίστασης, που στα χρόνια του γερμανικού φασισμού, μαζί με τον Απόστολο Σιάντα, ανέβηκε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης και κατέβασε τη σβάστικα, το σύμβολο του ναζισμού, μην μπορώντας να δεχθεί να κυματίζει πάνω από την Ελλάδα.

Η αγώνας ζωής του Μανώλη Γλέζου για την καταβολή των γερμανικών επανορθώσεων, οι ενέργειές του που συνδυάζονται με τον ξεριζωμό του προσφυγικού λαού μας από τις πατρογονικές του εστίες και για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου ήταν αδιάλειπτος κι αδιάπτωτος, όπως και η μάχη που έδωσε για τ’ πανανθρώπινα ιδανικά της Ελευθερίας, καθώς και να αναγνωριστούν τα μαρτυρικοί τόποι της Ελλάδας που υπέστησαν τα πάνδεινα κατά την Ναζιστική Κατοχή.

Ως Έλληνας κι ως Πόντιος πικράθηκα πολύ, που η κατά τ’ άλλα λαλίστατη Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδας (ΠΟΕ), της οποίας είμαι και μέλος, δεν έδειξε την ελάχιστη ευαισθησία, αυτήν που έδειξε όλος ο πολιτικός κόσμος της Ελλάδας, για να εκφράσει τα συλλυπητήριά της και να απευθύνει το ύστατο χαίρε, σ' έναν αγωνιστή, για την απώλεια του οποίου εξέφρασαν τη λύπη και το θαυμασμό τους παγκόσμιοι ηγέτες, όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Κρίμα!

Ο Νίκος Κωνσταντινίδης, είναι εκπαιδευτικός - συγγραφέας και υπήρξε, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Συνδέσμου Ποντιακών Σωματείων (ΣΠΟΣ) Κεντρικής Μακεδονίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (Π.Ο.Ε.), μέλος της Επιτροπής Ποντιακής Διαλέκτου της ΠΟΕ και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων (ΔΙ.ΣΥ.Π.Ε.) και πρόεδρος του ποντιακού πολιτιστικού συλλόγου Χορυγίου