Αέτσ’ ψάλουμε εμείς οι Ρωμαίοι κάθαν χρόνον.

Άμα, Χριστέ μ’, ποδεδίζω σε…τρανόν τ’ όνεμα σ’,

ας είναι και ‘ίνεται αληθενόν ατό η χαρά τον νέον τη χρονίαν.

Απ’ εμέν τα ευχάς για αγάπην, υείαν και ευλοΐαν σ’ όλεν τον κόσμον.

Και το δώρο μ’ έναν εικονογραφημένον μεσελόπον σ’ εμέτερον την καλατσ̆ήν…τα ρωμαίικα με εικόνας, κείμενα και αφήγησην απ’ εμέν με αγάπην σ’ ολουνούς εσουν.

Χριστός γεννήθηκε χαρά στον κόσμο…

Έτσι ψάλουμε εμείς οι Πόντιοι κάθε χρόνο.

Όμως, Χριστέ μου, να σε χαρώ…μεγάλο το όνομά σου, ας είναι και να γίνει αληθινή αυτή η χαρά τη νέα τη χρονιά.

Από εμένα οι ευχές για αγάπη, υγεία και ευλογία σε όλο τον κόσμο.

Και το δώρο μου ένα εικονογραφημένο παραμυθάκι στην δική μας λαλιά…τα ποντιακά με εικόνες, κείμενα και αφήγηση από εμένα με αγάπη σε όλους εσάς.

ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Θ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ

Ο παπουτσωμένος γάτος. Ο κουντουροφορεμένον ο πάρδον.