ΤΟΥ ΣΤΑΘΗ ΤΣΟΜΙΔΗ*

Σε άλλη μια πρόκληση προχώρησε, ο κατά τα άλλα “φίλος και συζητητής” πρόεδρος της Τουρκίας Ρ. Τ. Ερντογάν, μη επιτρέποντας την Λειτουργία της Ιστορικής Μονής ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ, ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Η πρόκληση αυτή, ήρθε, μόλις δύο εικοσιτετράωρα, από την στιγμή που είχε ανακοινωθεί η συμμετοχή Τούρκων Πυροσβεστικών αεροσκαφών στον ασύμμετρο πόλεμο των φωτιών στην Αττική και την στιγμή που χιλιάδες Ελληνες και ιδιαίτερα Ποντιακής καταγωγής, έχουν ήδη φτάσει στον Πόντο, για να παρακολουθήσουν την Θεία Λειτουργία.

Είναι όμως τυχαία η συμπεριφορά -απαγόρευση- του Τούρκου Προέδρου της μετάβασης και της διεξαγωγής της Θείας Λειτουργίας στην Ιερά Μονή της ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ;

Δεν θα αναλύσω τις εσωτερικές διεργασίες που συντελούνται στην Τουρκική κοινωνία τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια. Υπάρχουν άλλοι πολύ πιό ειδικοί από εμένα. Θα επιδιώξω να φωτίσω κάποιες πλευρές των διεθνών σχέσεων που θέλω να πιστεύω ότι η ελληνική διπλωματία, έχει κατά τα νου. Αυτό μένει να αποδειχθεί, εντός της ημέρας, γιατί… αύριο θα είναι πολύ αργά.

Και πρώτα – πρώτα, πού στοχεύει αυτή η απαγόρευση. Στοχεύει στην Ελλάδα, ή μήπως στοχεύει κυρίως στον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο;

Η απάντηση έχει διττό χαρακτήρα. Βέβαια ο Ερντογάν, ούτε απρόβλεπτος είναι, ούτε κάποιος αποδυναμωμένος Ηγέτης, όπως κάποιοι θέλουν να τον εμφανίσουν.

Ο Πρόεδρος της Τουρκίας, στην προσπάθειά του να εμφανίσει την χώρα του, ως την κατεξοχήν περιφερειακή δύναμη της Δύσης, στα όσα συμβαίνουν στην Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ουκρανία, επέβαλε την διακριτή διπλωματική λειτουργία του, ακόμη και στις Η.Π.Α.

Αποτέλεσμα αυτής της επιβολής, ήταν τόσο η διάσωση των λιγοστών χιλιάδων Τούρκων και Τουρκουγενών, μόλις ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, σε αντίθεση με την χώρα μας, η οποία διπλωμαατικά αγνοεί την ύπαρξη και τον κίνδυνο που διατρέχουν οι τριακόσιες χιλιάδες Ομογενείς, που ζούσαν στο καθεστώς Ζελένσκι και απελευθερώθηκαν από τα ρωσσικά στρατεύματα.

Την ίδια στιγμή ο Τούρκος πρόεδρος, εκμεταλλευόμενος την στάση -πόλεμο και γενοκτονία- του Μπ. Νετανιάχου, αναγόρευσε τον εαυτό του σε προστάτη και εκφραστή της Χεζμπολάχ, κατακεραυνώνοντας το Ισδραήλ και τις πυραυλικές του επιθέσεις.

Εξάλλου η Τουρκία, πότε με το Τουρκο - Αιγυπτιακό μνημόνιο, πότε με τον στρατό της στην Υποσαχάρια Αφρική, αλλά και τον ρουκετοπόλεμο στην Συρία και τις θέσεις του PKK (Κουρδιστάν), υπενθυμίζει, ότι καμία λύση στην φλεγόμενη περιοχή, δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν συναινέση και η ίδια.

Η απαγορευτική, λοιπόν, στάση του Ερντογάν, μέσα σε αυτό το πλαίσιο, και μόνον μπορεί να ειδωθεί και να ερμηνευτεί.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, προσπάθησε με την απαγόρευση, να προσφέρει ένα “δώρο” στον Πρόεδρο Πούτιν. Δηλαδή να υποβαθμίσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη -Φαναριώτη- κ.κ. Βαρθολομαίο, απαγορεύοντας, δια της αναβολής την παρουσία του στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ.

Η εξήγηση αυτή, είναι η μόνη λογική, αν λάβουμε υπόψιν μας την διακοπή της “Κοινωνίας” και την διαγραφεί από τις Δέλτους της Ρώσικης Ορθόδοξης Εκκλησίας του ονόματος του Οικουμενικού Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ.κ. Βαρθολομαίου. Και αυτό συμβαίνει, από την εποχή που η Μητέρα Εκκλησία -πολύ πριν αρχίσει ο πόλεμος- αναγνώρισε την Αυτοκεφαλία της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλσίας, που μέχρι τότε υπαγόταν στο Ρωσικό Πατριαρχείο.

Ο Ερντογάν, προσπάθησε να μειώσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη στα μάτια των Ορθόδοξων, αν τον κόσμο, αλλά κυρίως στα μάτια των Ρώσων Ορθοδόξων, ως απλό διοικητικό όργανο, που του απαγορεύεται να τελέσει τα θρησκευτικά του καθήκοντα, ανά την επικράτεια της Τουρκικής Δημοκρατίας.

Ευτυχώς, απέτυχε.

Ομως, η ελληνική πολιτεία, η κυβέρνηση, αλλά και η αντιπολίτευση, πρέπει να απαντήσει σε αυτήν την πρόκληση.

Ο Τούρκος Πρόεδρος, προχώρησε, μέσα σε έναν μήνα σε δεύτερη παρέμβαση στα εσωτερικά της χώρας μας. Η πρώτη, ήταν η σφοδρή επίθεση στον πρώην Υπουργό Εξωτερικών κ. Δένδια, τον οποίο χαρακτήρισε, στην Κύπρο, ως τροχοπέδι στην εξομάλυνση των ελληνο - τουρκικών σχέσεων.

Την απάντηση την έλαβε από τον ίδιο τον Υπουργό Αμυνας, ο οποίος αναθεωρώντας την “εθνική θέση”, ότι “Η Κύπρος κείται μακράν”, δήλωσε η “Κύπρος κείται πλησίον της Ελλάδος”, και βέβαια η Τουρκία, δεν απάντησε τίποτε, επειδή γνωρίζει ότι η χώρα μας, τα τελευταία 8 χρόνια, έχει την υπεροπλία στον αέρα, αλλά κυρίως έχει εμπειρότατους μαχητές, σε αντίθεση με την Τουρκία, που μετά το πραξικόπημα δεν έχει εκπαιδευμένους ούτε αεροπόρους, ούτε,βέβαια, ναυτικούς.

Η Ελληνική Κυβέρνηση, στην πρόκληση αυτή, πρέπει ΣΗΜΕΡΑ , να απαντήσει σε δύο επίπεδα. Το διμερές διπλωματικό,που καμία συνέπεια δεν θα έχει, αλλά κυρίως σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο.

Στο μεν ευρωπαϊκό, το διπλωματικό όπλο της χώρας μας, είναι η επίκληση των συνθηκών της ΛΟΜΕ Ι και ΙΙ, σε δε παγκόσμιο, η άμεση προσφυγή στην ΟΥΝΕΣΚΟ, αφού η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ, αποτελεί Παγκόσμιο Μνημείο, που έχει αποδοθεί, έστω και περιστασιακά, στην Λατρευτική Χρήση της.

Θέλω να πιστεύω, ότι εντός της ημέρας, θα μάθουμε ότι η Κυβέρνηση, κινήθηκε προς την κατεύθυνση αυτή. Σε διαφορετική περίπτωση, οι προκλήσεις, όχι μόνον θα συνεχιστούν, αλλά, μάλλον, θα μετατραπούν σε εχθρικές πράξεις που θα θίγουν και εθνικά μας συμφέροντα.

*Ο ΣΤΑΘΗΣ Θ. ΤΣΟΜΙΔΗΣ, είναι Μς Δικηγόρος - Πολιτικός Επιστήμονας.