Την κωμωδία της θεατρικής ομάδας του ποντιακού μορφωτικού συλλόγου Αγίου Δημητρίου – Ρυακίου «η μαναχία ‘κι σύρκεται», που είναι διασκευή του ελληνικού έργου «Το τρις εξαματρείν» παρουσίασε ο σύλλογος Ποντίων Φοιτητών και Σπουδαστών Θεσσαλονίκης την Κυριακή 20 Μαρτίου στις 9 το βράδυ στο κινηματοθέατρο της Α’ φοιτητικής εστίας Θεσσαλονίκης.
Η θεατρική παράσταση είναι βασισμένη στο έργο του Αλέκου Σακελάριου «Το τρις εξαμαρτείν», διασκευασμένο στην ποντιακή διάλεκτο από τον Κώστα Ζουρουφίδη με τη σκηνοθεσία του Παναγιώτη Βασιλειάδη. Οι θεατές της παράστασης, οι περισσότεροι νέοι, διασκέδασαν, αλλά ταυτόχρονα αισθάνθηκαν ικανοποίηση που ένα ακόμη θεατρικό έργο, παίζεται στην ποντιακή διάλεκτο.
Ο ΕύΞΕΙΝΟΣ ΠΟΝΤΟΣ, μίλησε με τους συντελεστές της θεατρικής παράστασης. Οι συντελεστές είναι ο Θεόδωρος Κουσαλίδης, ο Θεόδωρος Αλεξανδρίδης, η Λιάνα Τσολερίδου, με καταγωγή από τον Άγιο Δημήτριο Κοζάνης και η Βαρβάρα Κερδεμελίδου, από τον Τετράλοφο Κοζάνης. Οι ρόλοι βεβαίως είναι πιο πολλοί, γι’ αυτό και οι ηθοποιοί παίζουν περισσότερους στη διάρκεια του έργου.
Ο Θεόδωρος Κουσαλίδης, ο οποίος είναι και πρόεδρος του ποντιακού συλλόγου Αγίου Δημητρίου – Ρυακίου, και ανέφερε πως οι συντελεστές του έργου είναι τέσσερις. Ο σύλλογος έχει ιδρυθεί το 1981 και έχει παρουσιάσει τέσσερα θεατρικά έργα μέχρι τώρα τα οποία είχαν επιτυχία. Το συγκεκριμένο έχει μεγάλη επιτυχία και αποδοχή, λόγω της κατάστασης που όλοι βιώνουν στα νοικοκυριά τους. Η μοναξιά βεβαίως δεν αντέχεται, αλλά στο τέλος του έργου, πάλι αποφεύγει τη μοναξιά ο πρωταγωνιστής, διαλέγει μία και γι’ αυτό λέει η μοναξιά δεν αντέχεται. Γιατί ότι κι αν λέμε, η συμβίωση είναι το ιδανικό. Στις μέρες μας είναι δύσκολο να γίνει ένα ερασιτεχνικό θέατρο πετυχημένο, γιατί όλοι έχουν δουλειές, πάρα πολλές ασχολίες, θέλει ελεύθερο χρόνο, θέλει θυσίες, πάρα πολύ δουλειά. Τα καταφέραμε εμείς, έχουμε κάνει 12 παραστάσεις και ήρθαμε εδώ στο στη Θεσσαλονίκη προσκεκλημμένοι από τον σύλλογο Ποντίων φοιτητών, ενώ έχουμε και άλλες 7 κλεισμένες παραστάσεις. Και έχουμε όλο το καλοκαίρι μπροστά μας, που είναι ιδανική περίοδος για παραστάσεις, γιατί υπάρχουν τα πανηγύρια, οι σύλλογοι κάνουν χορούς. Ο κόσμος είναι κατενθουσιασμένος. Εμείς είμαστε ερασιτέχνες ηθοποιοί. Το κάνουμε γιατί μας αρέσει. Για κανέναν άλλο λόγο.
Βαρβάρα Κερδεμελίδου. Στο έργο κάνω τρεις ρόλους. Είναι πάρα πολύ καλά το έργο στημένο από τον σκηνοθέτη και από τους ερασιτέχνες ηθοποιούς. Είναι πάρα πολύ ωραίο, μ’ αρέσει, το αγαπώ. Όταν μου δίδονταν η ευκαιρία έπαιζα θέατρο ερασιτεχνικά. Τελείωσα την γεωπονική σχολή του ΑΠΘ, ήμουν στο σύλλογο Ποντίων Φοιτητών και τώρα που ζω στον Τετράλοφο Κοζάνης, είμαι στο σύλλογο και μ’ αρέσει να παίζω θέατρο και ιδιαίτερα στην ποντιακή διάλεκτο. Γιατί αυτό που κάνουμε έχει αναφορά στο σήμερα, αλλά και γλώσσα που χρησιμοποιούμε είναι η ποντιακή διάλεκτος, αυτήν που χρησιμοποιούμε στα χωριά και την οποία έφεραν οι πρόγονοί μας από τον αλησμόνητο Πόντο.
Λιάνα Τσολερίδου. Ενσαρκώνω τρεις ρόλους. Με το θέατρο ασχολήθηκα εντελώς συγκυριακά. Ο σύλλογος ανέβαζε μια παράσταση πριν από πέντε χρόνια και μου ζητήθηκε να συμμετέχω. Είπα γιατί όχι; Δοκίμασα και έκτοτε σχεδόν κάθε χρόνο συμμετέχω σε αρκετές παραστάσεις. Η αποδοχή του κόσμου είναι ενθουσιώδης και ανέλπιστη πολλές φορές για μας και εισπράττουμε τέτοια αποδοχή και χειροκρότημα που αισθανόμαστε δικαιωμένοι από τον χρόνο που αφιερώνουμε σε αυτό που κάνουμε. Για εμάς που ασχολούμαστε με το ποντιακό θέατρο, πέρα από τη διασκέδαση, το σημαντικότερο είναι να μπορέσουμε να διατηρήσουμε την ποντιακή διάλεκτο, ξεπερνώντας το θέατρο αυτό καθ’ αυτό, ως διασκέδαση και ως παράσταση. Αυτό που μας κάνει ιδιαίτερη εντύπωση είναι η νεολαία μας, που καταλαβαίνει, συμμετέχει, αλλά ενώ τα καταλαβαίνουν, δεν μπορούν να τα μιλήσουν. Στη δική μου γενιά τα ποντιακά τα μιλάμε, αλλά στις νεότερες γενιές, νομίζω πως χρειάζεται διδασκαλία κάποιος να παίξει στο θέατρο.
Θεόδωρος Αλεξανδρίδης. Στο έργο παίζω το ρόλο του εργένη που θέλω να γυναικίζω, γιατί η μοναξιά και αυτές οι εργασίες του σπιτιού μ’ έχουν φέρει σε ένα σημείο ώστε να γυναικίζω. Αλλά με τον φίλο μου κουβεντιάζω και συζητάω, αλλά και τα μπερδέματα και τα δελιάματα που παθάνω, και τις ιστορίες που μου αναφέρει ο φίλος μου που λέει που εγυναίξεν τρία φοράς, με φέρανε σε ένα δίλημμα και μάλλον τρίλημμα. Εγώ είχα σκοπό να πάρω και όμορφη, και μορφωμένη και νοικοκυρά, αλλά οι ιστορίες του φίλου μου που είχε παντρευτεί και τις τρεις αυτές, και όμορφη και μορφωμένη και νοικοκυρά, με φέραν σε σημείο να έχω απογοητευθεί για να παντρευτώ. Ο κόσμος καταλαβαίνει τα ποντιακά, ορισμένες λέξεις μπορεί να μην τις καταλάβουν, αλλά αυτό είναι και το καλό στην ποντιακή διάλεκτο, να ρωτήσει για να μάθει. Το έργο αυτό έχει αρέσει, γιατί έχει βάση την πραγματικότητα, το ζούνε.
Εγώ νομίζω πως το θέατρο οι Πόντιοι δεν το γνωρίζουν, είναι υποβαθμισμένο, σε σχέση με τη μουσική. Ενώ βλέπεις σε ένα γλέντι θα πάνε 1.000 με 2.000 άτομα, σε μία θεατρική παράσταση θα είναι 100 με 200 άτομα. Σε ένα θέατρο θα δεις πιο λίγους, ενώ τα έργα στηρίζονται σε πραγματικά βιώματα του κόσμου. Ο ερασιτέχνης ηθοποιός με την ενασχόλησή του με το θέατρο θα μάθει καλύτερα την ποντιακή διάλεκτο, κοπιάζοντας με τις πρόβες που θα κάνει, τη βοήθεια του σκηνοθέτη, να μάθει πάρα πολλά, όπως και ο θεατής. Η ποντιακή διάλεκτος επηρεάζεται από τη νέα τάξη πραγμάτων, αν και υπάρχουν κάποια προπύργια στη Μακεδονία που μιλάνε ακόμη ποντιακά, σε χωριά, σιγά – σιγά, με τα κινητά, με την τεχνολογία, τους αποτρέπει από τις ρίζες τους. Στις παραστάσεις μας βλέπω ότι δεν υπάρχει μεγάλη συμμετοχή των νέων, αν όμως έρθουν τότε καταλαβαίνουν, πως αυτό το θέατρο τους αρέσει.
