Ο Ιωάννης Αβραμίδης, ένας από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της ελληνικής διασποράς, απεβίωσε στην Αυστρία σε ηλικία 93 ετών. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη και την Γλυπτοθήκη στο Γουδί.
Ο Ιωάννης Αβραμίδης, καταξιώθηκε διεθνώς για τις φιγούρες του, που θυμίζουν «αναγεννημένες αρχαίες κόρες, είναι μισά αρχιτεκτονήματα και μισές ανθρώπινες μορφές, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στα πρόσωπά τους είναι υποτυπώδη, τα σώματά τους είναι σαν αφηρημένα αντικείμενα» έγραψε ξένος τεχνοκρίτης για τα γλυπτά του. Ήταν ο καλλιτέχνης εκείνος που κατάφερε να γεφυρώσει την αρχαία και την σύγχρονη τέχνη χωρίς συμπλέγματα.
Ο Ιωάννης Αβραμίδης, γεννήθηκε το 1922 στο Βατούμ στον Εύξεινο Πόντο, όπου είχαν καταφύγει από τα Σούρμενα, οι γονείς του κυνηγημένοι από τους Τούρκους, στο πλαίσιο των διώξεων σε βάρος των Ελλήνων. Σπούδασε αρχικά στην Κρατική Σχολή Τέχνης του Βατούμ, την περίοδο 1937 – 1939, αλλά λόγω της εξορίας του πατέρα του στη Σιβηρία το 1937, ο οποίος δεν επέστρεψε ποτέ, μαζί με τη μητέρα του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Από το 1939 έζησε με την οικογένειά του στην Αθήνα, αλλά την κατοχή η οικογένειά του βρήκε φιλόξενο καταφύγιο στην Πτολεμαΐδα. Το 1942 συνελήφθη από τις δυνάμεις Κατοχής και εκτοπίστηκε στην Αυστρία σε στρατόπεδο εργασία. Μετά τον Πόλεμοπαρέμεινε και εγκαταστάθηκε στη Βιέννη και σπούδασε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών, ζωγραφική με τον Ρόμπιν Κρίστιαν Άντερσεν και γλυπτική με τον Φριτς Βοτρούμπα (1945 - 1956). Το 1956 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο της Ακαδημίας, στην οποία το 1968 εξελέγη καθηγητής γλυπτικής. Την περίοδο 1966 - 1967 δίδαξε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Αμβούργου.
Αναπτύσσοντας από το 1956, πλούσια εκθεσιακή δραστηριότητα, παρουσίασε το έργο του σε ατομικές, ομαδικές και διεθνείς εκθέσεις και διακρίθηκε επανειλημμένως. Ανάμεσά τους περιλαμβάνονται συμμετοχές στη Μπιενάλε της Βενετίας το 1956 και το 1962 και στη Documenta του Κάσσελ το 1964 και το 1977.
Στην Ελλάδα, ο Ιωάννης Αβραμίδης άργησε να γίνει ευρύτερα γνωστός. Το 1997 οργανώθηκε αναδρομική έκθεση γλυπτικής, ζωγραφικής και σχεδίων του στην Εθνική Πινακοθήκη, μετά το τέλος τη οποίας ο καλλιτέχνης δώρισε στο Μουσείο όλα τα έργα του. Μεγάλη έκθεση αφιερωμένη στο έργο του έγινε στη Θεσσαλονίκη το 1997 στο πλαίσιο της πολιτιστικής πρωτεύουσας της Ευρώπης. Η ελληνική πολιτεία τίμησε τον Ιωάννη Αβραμίδη με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικα.
Η ανθρώπινη μορφή αποτελεί το επίκεντρο της γλυπτικής του Αβραμίδη, τόσο στα πρώιμα έργα του σε πέτρα όσο και στα μεταγενέστερα σε μπρούντζο, αλουμίνιο και τεχνητά υλικά. Μετά από μια περίοδο προσαρμογής στο ύφος του δασκάλου του Φριτς Βοτρούμπα, προχώρησε σε μια διαφορετική απόδοση της φόρμας. Με εμφανή στοιχεία της αρχαϊκής γλυπτικής, οι μορφές αποδίδονται σχηματικά, σε μορφή στήλης ή κίονα, μεμονωμένες ή σε πολλαπλούς συνδυασμούς, και χαρακτηρίζονται από τη συνύπαρξη κάθετων και οριζόντιων θεμάτων, τη σπονδυλωτή διάρθρωση και τη ρυθμική επανάληψη των στοιχείων που συνθέτουν τους όγκους. Παράλληλα με τη γλυπτική έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική και το σχέδιο, το οποίο καλλιέργησε είτε ως προσχέδιο για τη γλυπτική είτε ως αυτόνομο έργο.
Με ανακοίνωσή του ο υπουργός Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς, αναφέρει πως «ο Ιωάννης Αβραμίδης, ήταν διεθνούς φήμης γλύπτης, τον οποίο είχε τιμήσει η ελληνική πολιτεία με τον Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος. Από τους εξέχοντες πρωταγωνιστές της σύγχρονης ευρωπαϊκής γλυπτικής τέχνης, αλλά και ως Καθηγητής στις Ακαδημίες Καλών Τεχνών της Βιέννης και του Αμβούργου, διαμόρφωσε δύο γενιές σημαντικών καλλιτεχνών. Συλλυπούμαστε τους οικείους του και τους μεταφέρω τις ευχαριστίες όλων μας για την προσφορά του στο σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτιστικό τοπίο».
