Αγωνιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακτιβιστές και εκπρόσωποι των γενοκτονηθέντων λαών της Μικράς Ασίας, Γερμανοί και Έλληνες είπαν το τελευταίο αντίο στο Λάμπρο Σαββίδη, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή στο Βερολίνο όπου ζούσε για χρόνια.
Η Επιτροπή Γενοκτονίας της ΟΣΕΠΕ, έγραψε το ακόλουθο κείμενο για τον Λάμπρο Σαββίδη:
«Σήμερα στις 9 Ιουλίου 2020 και ώρα 11:00 συνοδέψαμε στη τελευταία του κατοικία το φίλο, και συνοδοιπόρο Λάμπρο Σαββίδη. Ένας αγωνιστής που έφυγε από τη ζωή, ένας άνθρωπος που δεν έπρεπε ακόμη να πεθάνει.
Στο χώρο της εκκλησίας του νεκροταφείου ένα Πορτραίτο του Λάμπρου και η οστεοθήκη
Ο Κορωνοϊός δεν εμπόδισε τους φίλους και συνεργάτες του να είναι παρών. Από Μόναχο, Κολωνία, Φρανκφούρτη και άλλες πόλεις της Γερμανίας.
Ένας κύριος είπε «εγώ είμαι από το Αφγανιστάν, ο Λάμπρος ήταν φίλος της καρδιάς μου». Ένα ζευγάρι Τούρκων δήλωσαν: «Ο Λάμπρος ήταν αδελφός μας».
Δεν έλειψαν οι φίλοι ακτιβιστές και συναγωνιστές από το χώρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τίμησαν με την παρουσία τους συνεργάτες για την αναγνωρίση της Γενοκτονίας των Χριστιανικών λαών επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, Ασσύριοι, Αρραμαίοι και Αρμένιοι.
Ακτιβιστές από αριστερά προς Ali Edem, Heide Rieck, Anastasia Dick, Dogan Akhali
Ο ίδιος κατάφερε να μείνει αυτό που ήταν για όλους εμάς που τον ξέραμε: ένας γλυκός ξεχωριστός φωνακλάς. Οι ευαισθησίες του εκδηλώθηκαν στη Δυτική Γερμανία όταν το 1971 αναγνωρίστηκε πολιτικός πρόσφυγας κυνηγημένος από την δικτατορία των συνταγματαρχών.
Η Επιτροπή Γενοκτονίας της ΟΣΕΠΕ έχασε έναν μεγάλο στυλοβάτη. Το έργο σου θα μείνει παρακαταθήκη στους επόμενους.
Η τραυματική εμπειρία του ξεριζωμού, και το έγκλημα εναντίων των προγόνων μας σε ακολουθούσαν σε όλη σου τη ζωή. Αλλά δεν πτοήθηκες έδωσες μεγάλους αγώνες για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Όλους αυτούς τους αγώνες μας τους έδωσε απλόχερα, χωρίς αντάλλαγμα και υστεροβουλίες, γι’ αυτό έγιναν μέρος της ψυχής μας.
Η ιστορία φίλε Λάμπρο, για μία στιγμή φάνηκε καλή, γενναιόδωρη, έκανε μία ανακωχή μαζί σου. Δεν σε άφησε να πικραθείς, διότι μία μέρα μετά την κηδεία σου βιαζόταν για άλλη μία φορά το σύμβολο της ορθοδοξίας, η Αγία Σοφία. Εμείς κλάψαμε και για εσένα.
Ο Λάμπρος δεν θα λησμονηθεί, θα ζει μέσα στις ψυχές μας, από τους φίλους και τους συναγωνιστές του, οι οποίοι αγάπησαν τον ακέραιο σεμνό και ταπεινό χαρακτήρα του. Να είσαι δε σίγουρος πως δεν θα λησμονηθεί και η γυναίκα σου η Τέσσα την οποία αγαπήσαμε και αγαπάμε εξ ίσου.
Καλό Ταξίδι φίλε Λάμπρο Σαββίδη, «Ελαφρό να είναι το χώμα σου».
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο τάφος του Λάμπρου Σαββίδη, βρίσκεται στο ίδιο νεκροταφείο με την Γερμανίδα γνωστή ηθοποιό επί Χίτλερ Marlene Dietrich, η οποία το 1939 πήρε την αμερικάνικη υπηκοότητα και στήριζε τον αμερικάνικο στρατό κατά δε τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου.
Ο Λάμπρος Σαββίδης
Ο Λάμπρος Σαββίδης γεννήθηκε στο Μεσιανό Γιαννιτσών καταγόμενος από προσφυγική οικογένεια προερχόμενη από την περιοχή της Κερασούντας.
Στη Γερμανία το 1973 στην πόλη Ντόρτμουντ ιδρύει την ένωση φοιτητών και αναλαμβάνει την προεδρία.
Το 1974 αφήνει την πόλη του Ντόρτμουντ και μετακομίζει στο Βερολίνο. Γίνεται αμέσως μέλος της Ελληνικής Δημοκρατικής Κοινότητας, η οποία αργότερα μετονομάσθηκε «Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου». Σε αυτή την κοινότητα εργάσθηκε 16 χρόνια στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Από το 1982 επανειλημμένα μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Ποντίων Βερολίνου «Οι Υψηλάντηδες».
Το 2002 είναι ιδρυτικό μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής «Ομιλούμε με μία φωνή». Αυτή η Επιτροπή αποτελείται από πρόσωπα απογόνων από τις Χριστιανικές μειονότητες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Το 2006 σε Συνέδριο της ΟΣΕΠΕ εκλέγεται στη «Διαρκή Επιτροπή της Ο.Σ.Ε.Π.Ε. για τη διεθνοποίηση και αναγνώριση της Γενοκτονίας».
Το 2011 Ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής για το «Οικουμενικό μνημείο των θυμάτων της Γενοκτονίας επι Οθωμανικής Αυτοκρατορίας».
Το 2013 είναι υποψήφιος του κόμματος των αριστερών στο Βερολίνο της Γερμανίας για την περιοχή του Στέγκλιτς / Τζελενδορφ.
