ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΦΡΑΓΚΦΟΥΡΤΗ
ΦΟΡΗΣ ΠΕΤΑΛΙΔΗΣ
Καθήλωσαν με το λόγο τους, τις νέες και τους νέους, τα εκατοντάδες παιδιά από όλη την Ευρώπη,οι εισηγητές της 24ης συνδιάσκεψης ποντιακής νεολαίας της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων στην Ευρώπη (ΟΣΕΠΕ), το μεσημέρι του Σαββάτου 9 Μαρτίου 2019, που πραγματοποιείται στην πόλη της Φραγκφούρτης. Κοντά στις νέες και τους νέους, βρέθηκαν και πρόεδροι και μέλη των διοικητικών συμβουλίων της ΟΣΕΠΕ, οι οποίοι συνόδευσαν τα νέα παιδιά στη συνδιάσκεψη που γίνεται στην καρδιά της χρηματιστιριακής Ευρώπης.
Ο δικηγόρος, υποψήφιος διδάκτωρ Διεθνούς Δικαίου της νομικής σχολής του ΑΠΘ Δημήτρης Κούρτης μίλησε με θέμα «η άρνηση της Γενοκτονίας του ελληνισμού του Πόντου από το κράτος – δράση: Ζήτημα νομιμότητας και το τείχος της λήθης», ο δημοσιογράφος Μίρκο Χάινεμαν, από το Βερολίνο, ελληνικής καταγωγής από τον Πόντο από την πλευρά της γιαγιά του, μίλησε με θέμα «ένα ταξίδι στις ρίζες των Ποντίων προγόνων μου» και ο Θωμάς Αλεξιάδης, δρ του ΑΠΘ, ανέπτυξε το θέμα «η άνθιση του ελληνικού πολιτισμού στον Πόντο (1856 – 1914), οι εθνικές εκκαθαρίσεις των Νεότουρκων και των Κεμαλικώνμ και η αντίσταση των Ελλήνων του Πόντου».
Δημήτρης Κούρτης
Ο Δημήτρης Κούρτης στην εισήγησή του ευχαρίστησε τους διοργανωτές και ιδίατερα τους νέους, οι οποίοι είναι το μέλλον για τη διεκδίκηση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού. Όπως είπε ο Δημήτρης Κούρτης, η μνήμη είναι ζώσα πραγματικότητα για τον ποντιακό ελληνισμό. Η συλλογική μνήμη ως αγαθό άξιο διεθνούς προστασίας και το δικαίωμα στην αλήθεια βρίσκουν σταδιακά τη θέση τους στο νομικό στερώμα. Επίσης, όλο και συχνότερα κράτη αναγκάζονται να έρθουν προ των ευθυνών τους, αναγνωρίζοντας τα εγκλήματα που τελέστηκαν με ευθύνη τους, παρέχοντας επανόρθωση (απολογίας, συλλογικές αποζημιώσεις, δημιουργία οροσήμων μνήμης κλπ.).
Επίσης, το ζήτημα της νομικής αξιολόγησης της μαζικής θηριωδίας που έλαβε χώρα στον ιστορικό Πόντο στις αρχές του 20ου αιώνα ως γενοκτονίας, όπως ανέφερε ο κ. Κούρτης, στηρίζεται στο εθιμικό διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι απαραίτητη η προώθηση του αγώνα της αναγνώρισης, με σκοπό όλο και περισσότερες κυβερνήσεις να επιβεβαιώσουν τον επίμαχο κανόνα, αναγνωρίζοντας τη γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου ως τέτοια. Η γενοκτονίας είναι έννοια νομική, και μόνον ως τέτοια γεννά υποχρέωση για το κράτος-δράστη να αναγνωρίσει, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη και να παράσχει επανόρθωση. Πέρασαν 100 χρόνια από την τελική φάση της πιο σκληρής γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, είναι το παρών με τους αγώνες, αλλά και το μέλλον που είναι μπροστά μας. Πρέπει να έχουμε μια στοχοθεσία και μετά την αναγνώριση. Δηλαδή τι ζητούμε και τι αναζητούμε μετά την οικουμενική αναγνώρηση. Είναι πια καιρός να προβληματηστούμε και επ’ αυτού.
Ο Μίρκο Χάινεμαν
Στην εισήγησή του ο δημοσιογράφος Μίρκο Χάινεμαν από το Βερολίνο, αναφέρθηκε στην καταγωγή του, η οποία από την πλευρά της μητέρας του είναι από την Ορντού του Πόντου. Από τις ιστορίες που άκουγε από τη γιαγιά του Αλεξάνδρα που η γενιά που ήρθε από τον Πόντο και από την μητέρα του Κυριακή, διαβάζοντας ένα άρθρο των Νιου Γιούρκ Τάιμς, κατάλαβε ότι αυτά που έλεγε η γιαγιά του ήταν πραγματικότητα και αφορούσαν χιλιάδες ανθρώπους. Τους Έλληνες του Πόντου. Αυτό τον κινητοποίησε να ξεκινήσει για την Πατρίδα και να συναντήσει και να ψάξει βαθύτερα τις ρίζες του, με αποτέλεσμα να συνειδοτοποιήσει ότι συνεχίζουν να υπάρχουν άνθρωποι στα πάτρια εδάφη οι οποίο τον αποδεχθήκανε ως δικό τους άνθρωπο, λόγω της καταγωγής του και μόνο. Αυτό το γεγονός τον ώθησε στο να διηγηθεί την οικογενειακή του ιστορία και την ιστορία των κατοίκων εκείνης της περιοχής, σε άρθρα και στο υπό έκδοση βιβλίο του, «Τελευταίοι βυζαντινοί».
Ο Θωμάς Αλεξιάδης
Στην εισήγησή του ο Θωμάς Αλεξιάδης, αναφέρθηκε στην άνθιση του ελληνισμού του Πόντου, αλλά στη συνέχεια και στις διώξεις που ήταν πολύ επώδυνες για τους κατοίκους στον δυτικό Πόντο, οι οποίοι για να σωθούν κατέφυγαν στα βουνά δημιουργώντας το αντάρτικο σωτηρίας του Πόντου. Η άνοδος των Νεότουρκων στην εξουσία, μετά την επανάσταση του 1908, και η απόφασή τους να μετατρέψουν την πολυπολιτισμική και πολυεθνική Οθωμανική αυτοκρατορία σε εθνικό κράτος, σηματοδότησε το τέλος του Ελληνισμού στον Πόντο, μέσα σε ποταμούς αίματος. Αυτό, όμως, που συντελέστηκε μεταξύ των ετών 1921-1922, κατά την κεμαλική περίοδο εθνικής εκκαθάρισης στον Πόντο, ξεπερνά και την πιο αρρωστημένη φαντασία. Η ωμή πραγματικότητα, η οργανωμένη βαρβαρότητα και η θηριωδία είναι αδύνατο να περιγραφούν.
Οι διωγμοί σε βάρος του ελληνικού στοιχείου δημιούργησαν στα βουνά του Πόντου, και ειδικότερα του Δυτικού Πόντου, ένα μεγάλο πλήθος φυγόστρατων, γυναικών, παιδιών, γερόντων και ανημπόρων. Ο άμαχος αυτός πληθυσμός αποτελείτο, κυρίως, από κατοίκους των ορεινών οικισμών. Δεν υπήρξαν στασιαστικές κινήσεις, επαναστατικές ενέργειες ή απελευθερωτικός αγώνας στον Πόντο. Οι περήφανοι αντάρτες σωτηρίας του Πόντου διέσωσαν τις γυναίκες, τα παιδιά και τους γέροντες, από τις νεοτουρκικές και κεμαλικές ορδές της βαρβαρότητας, των θηριωδιών, των ωμοτήτων, του ολέθρου και της ολοκληρωτικής καταστροφής, που είχαν εξαπολύσει σε βάρος του Ελληνισμού οι Νεότουρκοι και ο Μουσταφά Κεμάλ, και υποχρέωσαν το Μουσταφά Κεμάλ να συνθηκολογήσει μαζί τους και να υπογράψει Ανακωχή.
Η συνδιάσκεψη συνεχίζεται το πρωί της Κυριακής 10 Μαρτίου 2019.
Η συντονιστική επιτροπή νεολαίας της ΟΣΕΠΕ, αποτελείται από τους Νίκο Νικολαΐδη συντονιστή, Νίκο Μυλωθρίδη αναπληρωτής συντονιστής, Γρηγόρης Χατζησαβίδης γραμματέας και μέλη Αναστασία Νικοδημοπούλου, Μαρία Παπαδοπούλου, Ανδρέας Γιαπουτζής, Ισαάκ Παπαδόπουλος, Λάζαρος Κεϊσίδης και η Χριστίνα Γκουγκενχάν.
