«Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ!», βροντοφώναμε ο κεντρικός ομιλητής της εκδήλωσης της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος στην Πλατεία Αγίας Σοφίας Σερίφης της Κομητείας του Μίντλσεξ της Μασαχουσέτης Πίτερ Κουτουτζιάν, δείχνοντας με αυτόν τον τρόπο, πως όσα χρόνια κι αν περάσουν οι απόγονοι των προσφύγων δεν θα λησμονήσουν τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και των άλλων θυμάτων της εθνοκάθαρσης των Τούρκων.
Στο efxinospontos.gr δημοσιεύουμε ολόκληρη την ομιλία του Πίτερ Κουτουτζιάν στην αγγλική γλώσσα με την αντίστοιχη μετάφραση στα ελληνικά.
My name is Peter Koutoujian and I am honored and humbled to stand with you today as – together – we mark this tragic day – the Pontian Genocide -- a Christian genocide -- in our world’s history.
Ονομάζομαι Πίτερ Κουτουτζιάν και είναι εξαιρετική τιμή για μένα να βρίσκομαι κοντά σας σήμερα, καθώς -μαζί- τιμούμε την τραγική αυτή ημέρα –Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου – των Χριστιανικών πληθυσμών - στην παγκόσμια ιστορία μας.
I am an American by birth – from Massachusetts – but my spirit is never far from historic Armenia where family once lived.
Είμαι Αμερικανός εκ γενετής –από τη Μασαχουσέτη– όμως η ψυχή μου δεν αποχωρίζεται ποτέ την ιστορική Αρμενία, όπου έζησε κάποτε η οικογένειά μου.
And because of that, I know and understand too well the anger and sadness that accompany this day of remembrance for you and your families – but also – I know and understand the importance of today as well.
Και για αυτό το λόγο, γνωρίζω και κατανοώ τόσο καλά το θυμό και τη λύπη που συνοδεύουν αυτήν την ημέρα Μνήμης για σας και τις οικογένειές σας –όμως επίσης– γνωρίζω και κατανοώ τη σημασία της ημέρας εξίσου.
Because just as my father taught me, and his father taught him before that – and what I teach my children today – is that we cannot forget.
Διότι, όπως μου έμαθε ο πατέρας μου, και όπως ο πατέρας του έμαθε αυτόν –αλλά και όπως εγώ διδάσκω σήμερα στα παιδιά μου– ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ.
As George Santayana once said, “Those who cannot remember the past are condemned to repeat it.”
Όπως ο Τζωρτζ Σανταγιάνα είπε κάποτε: «Όσοι δεν θυμούνται το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν».
It is our way to honor those who perished and just as important -- those who survived.
Είναι ο δικός μας τρόπος να τιμούμε εκείνους που χάθηκαν αλλά και εξίσου σημαντικό – εκείνους που επιβίωσαν.
PJK Background
I come from the United States -- a country of immigrants -- and the story of my family embodies that.
Προέρχομαι από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής –τη χώρα των μεταναστών– και η ιστορία της οικογένειας μου το ενσαρκώνει αυτό.
My grandparents Abraham and Zarouhi fled their home village of Marash, Turkey with nothing but the clothes on their backs to flee the genocide that took the lives of 1.5 million people in Armenia – and took hundreds of thousands of Pontian Greek lives at the same time.
Οι παππούδες μου Αμπραχάμ και Ζαρούχι εγκατέλειψαν καταδιωγμένοι το χωριό τους Μαράς της Τουρκίας, έχοντας μόλις λίγα ρούχα μαζί τους, για να γλυτώσουν από τη Γενοκτονία που αφαίρεσε τη ζωή σε 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους της Αρμενίας – αλλά παράλληλα και σε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες του Πόντου.
They saw acts and sights that were so unspeakable that they did just that – after fleeing their home country -- they did not speak of what they saw.
Υπήρξαν μάρτυρες εγκληματικών ενεργειών και αντίκρυσαν σκηνές που ήταν τόσο απερίγραπτες, ώστε το μόνο που έκαναν –μετά τη βίαιη εγκατάλειψη της πατρίδας τους– ήταν να μη μιλήσουν για όσα είδαν και έζησαν.
This was not uncommon during this time in history -- their generation kept silent about their horrific witness so that others, including their children, like my father, would not suffer.
Αυτή ήταν μια αρκετά συνηθισμένη αντίδραση την εποχή εκείνη της ιστορίας –η γενιά τους αποσιώπησε τα όσα τρομακτικά βίωσε και αντίκρυσε, ώστε οι άλλοι– συμπεριλαμβανομένων των παιδιών τους, όπως ο πατέρας μου – να μην υποφέρουν.
My grandparents immersed themselves, as did so many Greeks, in everything American when they came to the United States. They worked hard - attended church and sent their daughter and three sons to school - and each of their sons served in the US military - they loved everything about their new lives.
Οι παππούδες μου –όπως και τόσοι πολλοί Έλληνες - αφοσιώθηκαν πλήρως σε οτιδήποτε Αμερικανικό, όταν έφτασαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δούλευαν σκληρά, πήγαιναν τακτικά στην εκκλησία και έστειλαν την κόρη τους και τους τρεις γιους τους στο σχολείο, ενώ και ο καθένας από τους γιους τους υπηρέτησε στον Αμερικανικό στρατό - αγάπησαν όλα όσα είχαν σχέση με τη νέα τους ζωή!
They were grateful that their new country not only provided them with refuge but with opportunity.
Ήταν ευγνώμονες που η νέα τους χώρα, δεν τους παρείχε μόνο καταφύγιο αλλά και ευκαιρίες.
History of the Pontian Genocide
My grandfather’s story is only one of a million stories told by Pontian & Anatolian Greeks, Armenians and Assyrians – all survivors of Ottoman genocide.
Η ιστορία του παππού μου είναι μόλις μία από τα εκατομμύρια ιστοριών που ελέχθησαν από τους Έλληνες του Πόντου και της Ανατολής, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους – τους επιζήσαντες της Γενοκτονίας στην οθωμανική επικράτεια.
Because in the early 20th century, the Ottoman genocide perpetrated against our ancestors during and following the First World War binds us together in history forever.
Διότι στις αρχές του 20ού αι., η Γενοκτονία που διαπράχθηκε εις βάρος των προγόνων μας κατά τη διάρκεια και μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, έδεσε τους λαούς μας για πάντα στην ιστορία.
As you know it began in 1908, when Turkish nationalists also known as “the Young Turks” took over leadership in the Ottoman Empire, only to watch it quickly fall apart through lost wars waged between then and 1913.
Όπως γνωρίζετε, ξεκίνησε το 1908, όταν Τούρκοι εθνικιστές, γνωστοί επίσης ως Νεότουρκοι, επικράτησαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, μόνο και μόνο για να την δουν να διαλύεται γρήγορα, μέσω των χαμένων πολέμων που διεξήχθησαν από τότε έως το 1913.
During that time, historians estimate that the Ottoman Empire lost 500,000 miles of land.
Το διάστημα αυτό, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ιστορικών, η Οθωμανική Αυτοκρατορία απώλεσε 500.000 μίλια (804.672 χιλιόμετρα) γης της.
As a result, in 1913, the Committee of Union and Progress (CUP), an extreme nationalist group of Young Turks, took control of government and began a movement to victimize and target those who were not of Islamic or Turkish decent.
Ως αποτέλεσμα, το 1913 η Επιτροπή για την Ένωση και την Πρόοδο, μια εξαιρετικά εθνικιστική ομάδα Νεοτούρκων, απέκτησε τον έλεγχο της κυβέρνησης και ξεκίνησε τις ενέργειες για το διωγμό και τη στοχοποίηση των μη Ισλαμικών και μη Τουρκικών πληθυσμών.
By 1914, Pontian Greeks were being executed, and a year later in 1915 the Armenian genocide commenced.
Το 1914 διώκονται οι Έλληνες της Θράκης και έναν χρόνο μετά, το 1915, επιτελείται η Γενοκτονία των Αρμενίων.
The similarities between the Greek and Armenian experience did not escape the notice of US Ambassador Morganthau.
Οι ομοιότητες ανάμεσα στην τραγική εμπειρία των Ελλήνων και των Αρμενίων δεν διέφυγαν της προσοχής του Πρέσβη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής Μοργκεντάου.
Throughout this entire period, the American ambassador drew attention in his reports to the similarity in the methods used by the Ottoman government in driving out the Greek populations in 1913 and 1914 with those used against the Armenians the following year:
Καθ’ όλη τη διάρκεια της εν λόγω περιόδου, ο Αμερικανός πρέσβης στις Αναφορές του επισήμανε τις ομοιότητες στις μεθόδους που χρησιμοποιούνταν από την Οθωμανική κυβέρνηση για την εκδίωξη των ελληνικών πληθυσμών, τα έτη 1913 και 1914, και των Αρμενίων τον επόμενο χρόνο.
Morganthau wrote - "The Turks adopted almost identically the same procedure against the Greeks as that which they had adopted against the Armenians. They began by incorporating the Greeks into the Ottoman army and transferring them into labor battalions, using them to build roads of the Caucuses and other scenes of action. These Greek soldiers, just like the Armenians, died by the thousands from cold, hunger and other privations. Everywhere the Greeks were gathered in groups, and, under the so-called protection of the Turkish gendarmes they were transported, the larger part on foot, into the interior."
Ο Μοργκεντάου έγραφε: «Οι Τούρκοι εφάρμοσαν σχεδόν πανομοιότυπα την ίδια διαδικασία κατά των Ελλήνων με εκείνη την οποία είχαν υιοθετήσει κατά των Αρμενίων. Άρχισαν με την επιστράτευση των Ελλήνων στον οθωμανικό στρατό και τη μεταφορά τους σε τάγματα εργασίας, τη χρήση τους για την κατασκευή δρόμων στον Καύκασο και σε άλλες δύσκολες εργασίες. Αυτοί οι Έλληνες στρατιώτες, ακριβώς όπως και οι Αρμένιοι, έχασαν τη ζωή τους κατά χιλιάδες από το κρύο, την πείνα και άλλες στερήσεις. Παντού οι Έλληνες συγκεντρώνονταν σε ομάδες, και, κάτω από τη δήθεν προστασία των Τούρκων χωροφυλάκων μεταφέρονταν, στην πλειοψηφία τους- με τα πόδια, στα ενδότερα.»
Like my grandparents, Morganthau continued - “In some villages the inhabitants were deported in a few hours notice; in others, the men were conscripted into labor battalions, the women and children were not allowed to bring anything with them, and the villages themselves looted by their Muslim neighbors. What is more, the inhabitants of the raided and looted villages were often forced to sign affidavits that their attackers had been Armenians.”
Όπως αναφέρουν και οι παππούδες μου, ο Μοργκεντάου συνέχισε λέγοντας: «Σε κάποια χωριά οι κάτοικοι εκτοπίστηκαν με μια ανακοίνωση μόλις λίγες ώρες πριν. Σε άλλα, οι άντρες επιστρατεύονταν σε τάγματα εργασίας, οι γυναίκες και τα παιδιά εκτοπίζονταν χωρίς να τους επιτρεπόταν να πάρουν τίποτα μαζί τους, και τα ίδια τα χωριά τους λεηλατούνταν από τους μουσουλμάνους γείτονές τους. Επιπλέον, οι κάτοικοι των χωριών που είχαν υποστεί επιδρομή και λεηλασία, συχνά αναγκάζονταν να υπογράψουν ένορκες καταθέσεις ότι αυτοί που τους είχαν επιτεθεί, ήταν Αρμένιοι».
By 1923, millions of humans had died by force or hunger.
Μέχρι το 1923 εκατομμύρια άνθρωποι οδηγήθηκαν στο θάνατο μέσω βιαιοτήτων και πείνας.
For both of our nationalities, this time of year is one of the most sacred for Pontian Greeks as well as Armenians.
Και για τους δύο λαούς μας, αυτή η εποχή του χρόνου είναι από τις ιερότερες, τόσο για τους Έλληνες του Πόντου όσο και για τους Αρμένιους.
It is about calling attention to an incredible injustice – a horrific time in our world history when our ancestors where victim to a systematic massacre of our people perpetrated because of who we were, not anything we had done.
Διότι αγωνιζόμαστε για να επιστήσουμε την προσοχή σε μια απίστευτη αδικία – σε μια τρομακτική περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας, όταν οι πρόγονοί μας έπεσαν θύματα συστηματικής σφαγής που διαπράχθηκε εις βάρος των ανθρώπων μας για αυτό που ήταν, και όχι για κάτι που έκαναν.
Not for a crime committed or an injustice on our part – but rather because of our religion.
Όχι για κάποιο έγκλημα που διέπραξαν ή μια παρανομία από μέρους μας, αλλά κυρίως λόγω της θρησκείας μας.
It is about a generation taken by genocide – taken from not only mothers and fathers, but from children and grandchildren.
Περίπου μια ολόκληρη γενιά αφαιρέθηκε μέσω της Γενοκτονίας, μια γενιά που αφαίρεσαν όχι μόνο από τους γονείς, αλλά και από τα παιδιά και εγγόνια.
Senseless, merciless and horrific only begin to describe this time in world history – genocide – as declared by the International Association of Genocide Scholars in as late as 2007, that “the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923 constituted a genocide against Armenians, Assyrians and Pontian and Anatolian Greeks.”
Παράλογη, ανελέητη και τρομακτική μόνο μπορεί να χαρακτηριστεί αυτή η περίοδος στην παγκόσμια ιστορία, - ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, όπως ανακηρύχτηκε και από τη Διεθνή Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, μόλις το 2007, που αναφέρει: «Η οθωμανική εκστρατεία κατά των χριστιανικών μειονοτήτων της Αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923 αποτελεί γενοκτονία εις βάρος των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων του Πόντου και της Ανατολής».
Resurrection
As Christians, we recently celebrated the Lenten season when we reflect on the persecution and death of Jesus Christ.
Ως Χριστιανοί, πρόσφατα είχαμε την περίοδο της Σαρακοστής, όταν αναλογιζόμασταν την καταδίωξη, προδοσία και τη σταύρωση του Χριστού.
On Easter, we celebrate Christ’s resurrection into Heaven where he joined God, his father. It represents an end to his suffering and his ascension in to Heaven.
Το Πάσχα, γιορτάσαμε τη Ανάσταση του Χριστού και την ένωσή του με το Θεό, τον Πατέρα του. Αυτό απεικονίζει το τέλος του μαρτυρίου Του και την άνοδό Του στον Παράδεισο.
I think this analogy is important because it mirrors the life experiences of so many of our ancestors.
Θεωρώ πως ο συσχετισμός αυτός είναι σημαντικός διότι αντικατοπτρίζει τα βιώματα τόσων πολλών προγόνων μας.
For a small number of genocide survivors, they successfully fled persecution only to be resurrected in another land to begin anew.
Για έναν μικρό αριθμό των επιζησάντων της Γενοκτονίας, αυτοί επιτυχώς διέφυγαν της καταδίωξης, μόλις για να αναστηθούν σε άλλη γη, για να ξεκινήσουν εκ νέου.
They owned businesses, they got married, they started families and sent their children to be educated and they became pillars in their communities.
Δραστηριοποιήθηκαν σε διάφορες εργασίες, παντρεύτηκαν, έκαναν οικογένειες και σπούδασαν τα παιδιά τους ώστε να γίνουν στυλοβάτες στις κοινότητές τους.
Resiliency of a People
These unsung heroes of history didn’t give up despite the atrocities they encountered and the horrors they saw.
Αυτοί οι αφανείς ήρωες της Ιστορίας δεν υπέκυψαν παρά τις αντιξοότητες που αντιμετώπισαν και τις φρικαλεότητες που αντίκρυσαν.
They experienced a rebirth, were resurrected, revived and given a second chance at life.
Έζησαν την αναγέννησή τους, αναστήθηκαν, ξαναζωντάνεψαν και έδωσαν δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
I stand before you today as a product of that human resiliency.
Στέκομαι μπροστά σας σήμερα ως αποτέλεσμα αυτής της ανθρώπινης προσαρμοστικότητας.
Because my grandfather did not give up hope – didn’t give up on humanity – or the capacity of the human spirit – I am able to speak to you today as a survivor’s descendant. As a survivor myself.
Επειδή ο παππούς μου δεν έχασε την ελπίδα – δεν έχασε τον ανθρωπισμό του ή το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής – είμαι σε θέση σήμερα να σας μιλώ, ως απόγονος του επιζήσαντος τη γενοκτονία. Ως επιζήσαν ο ίδιος.
And I’m not the only one – there are millions of us.
Και δεν είμαι ο μόνος –υπάρχουν εκατομμύρια σαν εμένα– είμαστε εκατομμύρια.
That’s why today is so important – we are maintaining a legacy for those who perished – but also for those who survived.
Για αυτό είναι τόσο σημαντικό σήμερα – όχι μόνο να διεκδικούμε τη δικαίωση όσων χάθηκαν αλλά και όσων επέζησαν.
We have been given the chance to live – we must keep those who were robbed of this forever in our hearts.
Μας δόθηκε ευκαιρία να ζήσουμε – οφείλουμε να κρατήσουμε για πάντα στις καρδιές μας αυτούς που στερήθηκαν αυτή την ευκαιρία.
And live our lives – each and every day – with passion and in memory of those who perished in our hearts.
Και να ζούμε τις ζωές μας – κάθε μέρα – με το πάθος και με την ανάμνηση αυτών που χάθηκαν, στις καρδιές μας.
Live our lives as they would live theirs.
Να ζούμε τη ζωή μας όπως θα τη ζούσαν εκείνοι.
Because as is evidenced by my grandfather’s experience -- life has many chapters. Some tragic, some inspirational. But all are worth living to their fullest.
Διότι, όπως μαρτυρεί και η εμπειρία του παππού μου, η ζωή έχει πολλά κεφάλαια. Άλλα τραγικά, άλλα δημιουργικά. Όμως όλα αξίζουν να τα ζήσει κανείς στο έπακρο.
We, as survivors of genocide, can never be divided from our experience. It will always be a part of who we are as a people and as individuals. But we, as a Christian people, will also never be defined by it.
Εμείς, ως επιζήσαντες της Γενοκτονίας, δεν μπορούμε ποτέ να διαχωριστούμε από το βίωμα και την εμπειρία αυτή. Πάντοτε θα είναι κομμάτι του εαυτού μας, αυτού που είμαστε ως λαός και ως πρόσωπα. Όμως εμάς, ως χριστιανικούς λαούς, ποτέ δεν θα χαρακτηρίζει μόνο αυτή η εμπειρία.
We are not victims. We are strong, proud and successful.
Δεν είμαστε θύματα. Είμαστε δυνατοί, υπερήφανοι και επιτυχημένοι.
Martin Luther King, Jr. once wrote that “an injustice anywhere is a threat to justice everywhere.” And, as it has been stated that those who failed to learn from history are doomed to repeat those same terrible acts. What a tragedy that the Holocaust, Cambodia, Bosnia, Cambodia, Rwanda and Darfur among others have occurred since our Christian genocide.
Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έγραψε κάποτε, πως «η αδικία οπουδήποτε είναι απειλή για τη δικαιοσύνη παντού». Και όπως το έχουμε αναφέρει, όσοι αδυνατούν να διδάσκονται από την ιστορία, είναι καταδικασμένοι να ξαναζήσουν τις ίδιες εφιαλτικές εμπειρίες. Τι τραγικό να έχουν λάβει χώρα γεγονότα όπως Ολοκαύτωμα, Καμπότζη, Βοσνία, Ρουάντα και Νταρφούρ, μετά τη δική μας Γενοκτονία των Χριστιανών.
We, must work together not only to ensure that we, as survivors, realize the long dreamed of recognition and acknowledgement of what happened to our people but that we use our terrible experience in order to help prevent other peoples who are and will suffer the same fate from doing so.
Οφείλουμε να εργαστούμε μαζί όχι μόνο για να εξασφαλίσουμε, ως επιζήσαντες, την πολυπόθητη αναγνώριση και επίγνωση των όσων συνέβησαν στους ανθρώπους μας, αλλά και για να χρησιμοποιήσουμε την τρομακτική εμπειρία μας έτσι ώστε να αποτρέψουμε άλλους ανθρώπους να έχουν ίδια βιώματα στο μέλλον.
Pope Francis clearly and unequivocally reaffirmed the Armenian Genocide, stating, "In the past century our human family has lived through three massive and unprecedented tragedies. The first, which is widely considered “the first genocide of the twentieth century”, struck your own Armenian people, the first Christian nation, as well as Catholic and Orthodox Syrians, Assyrians, Chaldeans and Greeks. Bishops and priests, religious, women and men, the elderly and even defenseless children and the infirm were murdered."
Ο Πάπας Φραγκίσκος σαφώς και απεριφράστως επιβεβαίωσε την Αρμενική Γενοκτονία, δηλώνοντας: «Τον περασμένο αιώνα η ανθρώπινη οικογένεια μας έχει ζήσει τρεις εκτεταμένες και πρωτοφανείς τραγωδίες. Η πρώτη, η οποία θεωρείται ευρέως ως «η πρώτη γενοκτονία του εικοστού αιώνα», χτύπησε τους δικούς σας ανθρώπους, Αρμένιους, το πρώτο χριστιανικό έθνος, καθώς και τους καθολικούς και ορθοδόξους Σύριους, Ασσύριους, Χαλδαίους και Έλληνες. Επίσκοποι και ιερείς, πιστοί, γυναίκες και άνδρες, ηλικιωμένοι, ακόμα και ανυπεράσπιστα παιδιά και ανάπηροι δολοφονήθηκαν.»
Pope Francis went on to state that, "It is necessary, and indeed a duty, to honour their memory, for whenever memory fades, it means that evil allows wounds to fester. Concealing or denying evil is like allowing a wound to keep bleeding without bandaging it!"
Ο Πάπας Φραγκίσκος συνέχισε, για να δηλώσει ότι, «είναι απαραίτητο, και μάλιστα είναι καθήκον, να τιμούμε τη μνήμη τους, διότι κάθε φορά που η μνήμη εξασθενεί, αυτό σημαίνει ότι το κακό αφήνει τις πληγές να διαπυούνται. Η απόκρυψη ή άρνηση του κακού, είναι σαν να αφήνεις μια πληγή να συνεχίζει να αιμορραγεί χωρίς να την επιδένεις!»
So how do we continue? How do we move forward toward recognition and acknowledgement? How do we remember our martyrs and help the world prevent future genocide?
Επομένως, πώς θα συνεχίσουμε; Πώς θα προχωρήσουμε προς την αναγνώριση και την παραδοχή; Πώς μπορούμε να θυμόμαστε τους μάρτυρές μας και να βοηθήσουμε τον κόσμο να αποτρέψει μελλοντικές γενοκτονίες;
Taner Akcam is a Turkish born historian and sociologist. He is one of the first Turkish academics to acknowledge and openly discuss this Christian Genocide and is recognized as a "leading international authority" on the subject said "one of the most important conclusions to the draw from my studies with the following: neither expulsion of Greek from Western Thrace and Aegean Cost, Armenian genocide, the extermination of the Assyrians nor the annihilation of Pontus Greek communities were isolated acts.
Ο Τανέρ Ακσάμ είναι Τούρκος ιστορικός και κοινωνιολόγος. Είναι από τους πρώτους Τούρκους ακαδημαϊκούς που αναγνώρισε και μίλησε ανοιχτά για τη χριστιανική γενοκτονία και θεωρείται ως " διεθνή ηγετική μορφή» στο θέμα. Είπε ότι «ένα από τα πιο σημαντικά συμπεράσματα που έβγαλα κατά τις σπουδές μου, είναι το ακόλουθο: ούτε η απέλαση των Ελλήνων από τη Δυτική Θράκη και τα παράλια του Αιγαίου, ούτε η γενοκτονία των Αρμενίων και η εξόντωση των Ασσυρίων, αλλά ούτε και η εξολόθρευση των ελληνικών κοινοτήτων του Πόντου είναι μεμονωμένες πράξεις.
Unfortunately, today each of these groups deals with the destruction of their communities as a separate and isolated event. However, the only way to understand what really happened to all these different Christian communities in Anatolia is to put them into a single perspective and to understand them as different steps of the same process."
Δυστυχώς, σήμερα, κάθε μία από αυτές τις ομάδες ασχολείται με την καταστροφή των κοινοτήτων τους σαν να ήταν ένα ξεχωριστό και μεμονωμένο γεγονός. Ωστόσο, ο μόνος τρόπος για να κατανοήσουμε τι πραγματικά συνέβη σε όλες αυτές τις διαφορετικές χριστιανικές κοινότητες στην Ανατολία, είναι να τις βάλουμε σε ένα ενιαίο πλαίσιο και να τις εκλάβουμε ως διαφορετικά στάδια της ίδιας διαδικασίας.»
As we do this, there must have political involvement at all levels of all governments.
Αφού το κάνουμε αυτό, πρέπει να υπάρχει πολιτική εμπλοκή σε όλα τα επίπεδα από όλες τις κυβερνήσεις.
Each of you has the right to ask this of your political leadership. Each of you has the power to hold them accountable. But each of you also has the responsibility to support those political leaders that do the right thing, like those that are here with us today.
Κάθε ένας από εσάς έχει το δικαίωμα να ζητήσει αυτό από την πολιτική σας ηγεσία. Κάθε ένας από εσάς έχει τη δύναμη να τους φέρει προ των ευθυνών. Αλλά κάθε ένας από εσάς έχει επίσης την ευθύνη να υποστηρίξει εκείνους τους πολιτικούς ηγέτες που κάνουν το σωστό, όπως αυτούς που είναι εδώ μαζί μας σήμερα.
Erect a monument to those martyrs lost during this genocide around which communities and survivors may reflect, educate and rally.
Στήστε ένα μνημείο στη μνήμη εκείνων των μαρτύρων που χάθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας, γύρω από το οποίο οι κοινότητες και οι επιζώντες μπορούν να συλλογίζονται, να μαθαίνουν και να συσπειρώνονται.
Organize greater diasporan involvement with recognition. Much of the progress with regard to the recognition of the Armenian Genocide is the direct result of the political power of the diasporan Armenians, who add to efforts of Armenia.
Εξασφαλίστε μεγαλύτερη συμμετοχή της Διασποράς στο ζήτημα της αναγνώρισης.
Ένα μεγάλο μέρος της προόδου όσον αφορά την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, είναι άμεσο αποτέλεσμα της πολιτικής δύναμης των Αρμενίων της Διασποράς, η οποία προστίθεται στις προσπάθειες της Αρμενίας.
Educate the world by joining with other communities who have experienced genocide to combine forces and let the world see that is something more than what happens to others.
Γνωστοποιήστε το ζήτημά σας ευρύτερα στον κόσμο μέσω της ένωσης με άλλες κοινότητες που έχουν βιώσει γενοκτονία, ώστε να ενώσετε τις δυνάμεις και να δείξετε στον κόσμο ότι είναι περισσότερο από κάτι που συμβαίνει στους άλλους.
And place it in the context of what it was…a Christian genocide. I believe that it may be better understood in the context of what is happening today in Syria and northern Iraq.
Και να το τοποθετήσετε στο πλαίσιο του τι πραγματικά ήταν ... Γενοκτονία των Χριστιανών. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να γίνει καλύτερα κατανοητό στο πλαίσιο των όσων συμβαίνουν σήμερα στη Συρία και στο βόρειο Ιράκ.
I would like to thank the Pampontian Federation of Greece and all of its leaders for inviting me to be here with you for such an important, powerful and meaningful event.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω την Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος και όλα τα στελέχη της για την πρόσκληση να βρίσκομαι εδώ μαζί σας, σε ένα τόσο σημαντικό, ισχυρό και σημαντικό γεγονός.
And I would like to thank each of you that has taken the time to be here and remember.
Και θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθένα από εσάς που έχετε αφιερώσει το χρόνο ώστε να είστε εδώ και να θυμάστε.
Without you, nothing can be accomplished. And I pledge to you to join your efforts in any way, and every way, I can to achieve the formal recognition of our Christian genocide throughout the world.
Χωρίς εσάς, τίποτα δεν μπορεί να επιτευχθεί. Και σας υπόσχομαι ότι θα ενισχύσω τις προσπάθειές σας με οποιοδήποτε τρόπο, και με κάθε τρόπο που μπορώ, ώστε να επιτευχθεί η επίσημη αναγνώριση της χριστιανικής γενοκτονίας μας σε όλο τον κόσμο.
Thank you very much. And may God bless our martyrs, and may God bless us all as survivors.
Ευχαριστώ πολύ. Και είθε ο Θεός να ευλογεί τους μάρτυρές μας, και είθε ο Θεός να μας ευλογεί όλους ως επιζώντες.
We will never forget!!!
Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ !!!
