«Νήπια, κοράσια, λεχώ, έγκυοι, ασθενείς και γέροντες ωθούνται από τόπον εις τόπον, διανυκτερεύουσι κατά χιλιάδες εις χάνια, όπου διαμένουσι άνευ άρτου ή άλλης τροφής... Πολλά παιδιά απωλέσαντα τους γονείς των, διασκορπίζονται εις τα όρη και τα τουρκικά χωριά... Ήδη, το εν τέταρτον του μετατοπισθέντος πληθυσμού υπέκυψαν εις τον θάνατον».
Αυτά αναφέρονται αγαπητοί φίλοι, εκλεκτοί προσκεκλημένοι σε έκθεση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών τον Φεβρουάριο του 1917 που τη γράφει ο αγαπητός Καθηγητής Κωνσταντίνος Φωτιάδης στα βιβλία του.
101 Χρόνια από τη σφαγή των Ελλήνων του Πόντου και τη λαφυραγωγία από τους Νεότουρκους, από τον Κεμάλ και τους φανατισμένους συνεργάτες του που ήταν αδίστακτοι εγκληματίες και συμμορίες.
26 χρόνια από την 24η Φεβρουαρίου του 1994, όταν η Ολομέλεια της Βουλής των Ελλήνων με ομόφωνη απόφασή της, και με το ψηφισθέν νομοσχέδιο 2193/1994 καθιέρωνε τη 19η Μαΐου ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και αναγνώριζε ουσιαστικά την Ποντιακή Γενοκτονία.
Απόψε, ΕΔΩ στη Μονή Λαζαριστών, στη Σταυρούπολη του Δήμου Παύλου Μελά, κοιτάμε κατάματα την Ιστορία!
Πονάμε για τα αθώα θύματα, για τις οδοιπορίες προς τον θάνατο, για τους 353.000 συμπατριώτες μας που χάθηκαν την περίοδο 1916-1922.
Όμως, δεν πενθούμε μόνο, για το διωγμό και την εξόντωση των Ελλήνων του Πόντου.
Η Ιστορία δεν είναι για να μπαίνει στο ράφι και φυσικά τα όποια σημαντικά βήματα έγιναν για να διαδοθεί το αίτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, δεν είναι αρκετά.
Η ιστορία δεν είναι μόνο μνημόσυνα και εκδηλώσεις μνήμης, αλλά οφείλει να βρίσκεται πάντα στο προσκήνιο, μέσα στην επικαιρότητα, για να παραδειγματίζει και να υπενθυμίζει.
Για να μην τελεστούν στο μέλλον εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως η Γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού αλλά και η εξόντωση των Αρμενίων, των Ασσυρίων, η σφαγή των Κούρδων και το Ολοκαύτωμα των Εβραίων.
Δυστυχώς ο μεγαλοϊδεατισμός των ηγετών των γειτόνων μας δεν σταμάτησε ποτέ!
Δεν αναγνώρισαν και δεν έχουν διδαχθεί από τα λάθη τους!
Είμαστε εδώ όχι για να μιμηθούμε τη στείρα προπαγάνδα τους, ούτε να δηλητηριάσουμε με ψεύδη τη νέα γενιά όπως αυτοί πράττουν.
Όταν γκρέμιζαν όλες τις γέφυρες για να ξεμπερδέψουν με τους Έλληνες του Πόντου, πίστευαν ότι ξεμπέρδευαν με την Ιστορία και την αλήθεια.
Έκαναν όμως τρανό λάθος!
Είμαι αισιόδοξος γιατί βλέπω ένα ασίγαστο πάθος στα πρόσωπα των μεγαλύτερων, για συμβολή στη διάδοση του ποντιακού πολιτισμού και έναν ενθουσιασμό στα μάτια της νέας γενιάς για να προστατεύσει την πολύτιμη κληρονομιά.
Να εκφράσω δημόσια την εκτίμησή μου και στη νεότερη γενιά επιστημόνων που με άρτια γνώση και σεμνότητα, μεταλαμπαδεύουν στα παιδιά μας και στους νέους την ποντιακή ιστορία και ενισχύουν την προσπάθεια για παγκόσμια διάδοση της ποντιακής κληρονομιάς, με συμμετοχή σε διεθνή συνέδρια.
Όπως ειπώθηκε σε ένα πρόσφατο εξαιρετικό συνέδριο για τη λαϊκή παράδοση του Πόντου, που διοργανώθηκε στη Θεσσαλονίκη, η ποντιακή Κοινότητα δεν είναι απλά αποτέλεσμα ενθύμησης ή αναζήτησης ενός κοινού παρελθόντος με ρομαντικά κριτήρια, αλλά είναι μια ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ που με σεβασμό στο παρελθόν, κατανοεί, ζει, παρεμβαίνει στο παρόν δίνοντας το στίγμα της και διαμορφώνει το αύριο!
Κυρίες και κύριοι
Θέλω να ευχαριστήσω
- όσους είχαν την έμπνευση για να πραγματοποιηθεί η ΔΕΗΣΗ ΠΟΝΤΟΥ,
- όλους όσους συνέβαλαν στην διοργάνωσή της, καλλιτέχνες, τεχνικούς, χορηγούς, τους συλλόγους, τους εθελοντές.
Κυρίως όμως επιτρέψτε μου να εκφράσω τη συγκίνησή μου για τους Πόντιους Έλληνες της διασποράς, που στήριξαν τη σημερινή πρωτοβουλία.
Για όσους είναι σήμερα ανάμεσά μας αλλά και για όλους τους έλληνες μετανάστες που είναι χιλιόμετρα μακριά μας, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας με ένα χειροκρότημα καρδιάς.
Σας ευχαριστώ!
Ο Δημήτρης Δεμουρτζίδης, είναι δήμαρχος Παύλου Μελά, και το κείμενο είναι ο χαιρετισμός του στην έναρξη της εκδήλωσης «ΔΕΗΣΗ ΠΟΝΤΟΥ», που έγινε στη Μονή Λαζαριστών, το βράδυ της Δευτέρας 17 Φεβρουαρίου 2020
