Όταν η μνήμη, το χιούμορ και η καρδιά συναντιούνται στα μονοπάτια της παράδοσης…
Στις 13 Ιουλίου 2025, στον προαύλιο χώρο του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγίου Αθανασίου Δράμας, οι μνήμες ξύπνησαν, η παράδοση μίλησε και το γέλιο αντήχησε δυνατά μέσα από τη θεατρική παράσταση «Οι Πόντιες πάνε στα Λουτρά...».
Στο πλαίσιο της καθιερωμένης εκδήλωσης «Στα μονοπάτια της μνήμης και της παράδοσης», οι παρευρισκόμενοι απόλαυσαν μια ιστορία βγαλμένη απ’ τη ζωή, με ποντιακό ταμπεραμέντο, τρυφερότητα και πηγαίο χιούμορ.
Η υπόθεση μάς μεταφέρει σε μια εποχή όπου οι άνθρωποι, δίχως αυτοκίνητα, έπαιρναν το λεωφορείο της γραμμής και ξεκινούσαν με τις βαλίτσες τους για τα ξακουστά Λουτρά Ελευθερών.
Εκεί, στις ιαματικές πηγές που σήμερα έχουν σιγήσει, κάποτε συνωστίζονταν ηλικιωμένοι και νέοι, ψάχνοντας λίγη ανακούφιση και... αρκετή κουβέντα.
Κάπως έτσι ξεκινά κι η περιπέτεια των ηρωίδων μας.
Η Θυμίκα, η πεθερά με άποψη, η θεία Τσόφα, γεμάτη μπρίο και νάζι και η νύφη Σοφίκα παραπονιάρα και περίεργη ταυτόχρονα, βρέθηκαν φέτος για λουτροθεραπεία — με τη φαντασία τους όμως να πηγαίνει πολύ πιο μακριά.
Έκεί τους υποδέχεται η Μαρία η καφετζού, κουτσομπόλα και γκεβεζού κι η παράσταση ξεκινά... οι παρεξηγήσεις, τα πειράγματα, τα γαργαλιστικά σχόλια και τα «λάθη» μες στο θεραπευτήριο γίνονται αφορμή για ασταμάτητα γέλια.
Κορύφωση της ιστορίας, ο κεραυνοβόλος έρωτας του φυσικοθεραπευτή Αλέξη με τη θεία Τσόφα και η αναπάντεχη πρόταση γάμου που γεμίζει την καρδιά των ηρωίδων και του κοινού με συγκίνηση και ελπίδα.
Το κείμενο της παράστασης υπογράφει, όπως και πέρσι, η Ευρυδίκη Χατζηνάκου, ενώ η απόδοσή του στην ποντιακή διάλεκτο έγινε από τον εξαίρετο Τέλη Ραμφόπουλο, προσδίδοντας γλωσσική αυθεντικότητα και γνήσιο ποντιακό χρώμα στην αφήγηση.
Τη σκηνοθεσία ανέλαβε η ίδια η συγγραφέας, η οποία αφιέρωσε την παράσταση με συγκίνηση στη μνήμη του παππού της, Λάζαρου Μοσκώφ.
Στη σκηνή έλαμψαν οι: Τασία Γκουτσίδου, Σοφία Μουσικίδου, Ευθυμία Μπερμπερίδου, Άννα Παπαδοπούλου, Σοφία Σιμίκογλου, Δημήτρης Σοφιανός.
Την παρουσίαση της εκδήλωσης ανέλαβε η Ντίνα Μιχαηλίδου.
Η παράσταση ανέβηκε στον προαύλιο χώρο της Καπναποθήκης του χωριού, ιστορικό κτήριο του 1870, που ήδη από το 1915 φιλοξενεί τις πρώτες οικογένειες προσφύγων από την Θράκη και τον Πόντο. Σήμερα λειτουργεί ως Κέντρο Προσφυγικής Μνήμης και είναι το σημείο αναφοράς για όλους τους κατοίκους και ένας όμορφος χώρος πολιτιστικών εκδηλώσεων.
Ξεχωριστή στιγμή της βραδιάς αποτέλεσε η εμφάνιση - έκπληξη του αγαπημένου Πόντιου τραγουδιστή Κώστα Θεοδοσιάδη, ο οποίος συγκίνησε το κοινό με την ερμηνεία του.
Τα χορευτικά τμήματα του Πολιτιστικού Συλλόγου πλαισίωσαν την παράσταση με παραδοσιακούς χορούς, υπό την καθοδήγηση του καταξιωμένου χοροδιδασκάλου Νίκου Θεοδοσιάδη.
Στο μουσικό μέρος συμμετείχαν ο Άλκης Κεφαλίδης (λύρα), ο Αλέξης Σιδηρόπουλος (νταούλι) και ο Πέτρος Παπαδόπουλος (λαούτο), δημιουργώντας ένα ηχητικό τοπίο βαθιά συνδεδεμένο με την ποντιακή ψυχή.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Αθανασίου «Η Βοϊράνη» παρουσιάζει θεατρική παράσταση. Με σταθερή παρουσία στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της περιοχής, το θεατρικό τμήμα του συλλόγου δημιουργεί με αγάπη, μεράκι και σεβασμό στις ρίζες.
Η φετινή παράσταση έρχεται ως συνέχεια μιας μακράς πορείας δράσεων που περιλαμβάνει, πέρα από το θέατρο, μαθήματα χορού, μουσικά δρώμενα, συμμετοχή σε χορευτικά φεστιβάλ, αναβιώσεις εθίμων και εκδηλώσεις για μεγάλους και παιδιά.
Ο Σύλλογος είναι η καρδιά του χωριού. Είναι το σημείο συνάντησης των παλιών και των νέων, η γέφυρα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα. Χάρη στους ανθρώπους που τον υπηρετούν με αφοσίωση, καταφέρνει να κρατά ζωντανή τη συλλογική μνήμη και να την μεταφέρει με τρόπο δημιουργικό στις επόμενες γενιές.
Σε εποχές που όλα αλλάζουν γρήγορα, οι πολιτιστικοί σύλλογοι αποδεικνύονται πολύτιμοι θεματοφύλακες της τοπικής ιστορίας και ταυτότητας. Είναι αυτοί που στήνουν γιορτές, ανοίγουν σπίτια και καρδιές, λένε τα παλιά τραγούδια, πλάθουν νέες ιστορίες — και μας θυμίζουν ποιοι είμαστε.
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αγίου Αθανασίου «Η Βοϊράνη» συνεχίζει με αφοσίωση και αγάπη να δίνει παλμό στον πολιτισμό του τόπου. Με δράσεις πρωτότυπες και ουσιαστικές, ενώνει γενιές, καλλιεργεί τα ήθη και τα έθιμα των Ποντίων, κι όχι μόνο, κρατά το χωριό δεμένο, δυνατό και ζωντανό. Ο Άγιος Αθανάσιος δεν ξεχνά και δεν σταματά να δημιουργεί.
Η βραδιά έκλεισε με θερμά χειροκροτήματα, με συγκίνηση και την πιο γλυκιά υπόσχεση:
Οι υπεύθυνοι του συλλόγου έδωσαν ραντεβού του χρόνου με νέες περιπέτειες και με το ίδιο μεγάλο ποντιακό χαμόγελο!
