Το ιστορικό ντοκιμαντέρ «Αργυρουπολιτών… Πορεία», μία παραγωγή της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης Αττικής, θα παρουσιαστεί το βράδυ του Σαββάτου 5 Οκτωβρίου 2024, στο Πνευματικό – Πολιτιστικό κέντρο του συλλόγου.
Με ανακοίνωσή της, η Ένωση Ποντίων Πιερίας, την οποία εκ μέρους του διοικητικού συμβουλίου υπογράφουν ο πρόεδρος Κώστας Παπουτσίδης και η γενική γραμματέας Περιστέρα Πεΐδου, αναφέρει.
Η Ένωση Ποντίων Πιερίας έχει την τιμή και την χαρά να σας προσκαλέσει στο Πνευματικό-Πολιτιστικό κέντρο του συλλόγου το Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2024 και ώρα 19:30 να παρακολουθήσετε το μοναδικό Ιστορικό ντοκιμαντέρ «Αργυρουπολιτών… Πορεία» της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης Αττικής.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
Χαιρετισμοί: Προέδρου της Ένωσης Ποντίων Πιερίας κ. Κώστα Παπουτσίδη και του Προέδρου της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης κ. Ηλία Ιορδανίδη.
Παραδοσιακά τραγούδια και μελωδίες από το Τμήμα Χορωδίας της Ένωσης Ποντίων Πιερίας.
Το ντοκιμαντέρ είναι μία παραγωγή της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, με την ιστορική επιμέλεια του υποψήφιου διδάκτορα Λαογραφίας στο ΕΚΠΑ Ιωακείμ Καρεπίδη. Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης ανάλαβε τη διεύθυνση παραγωγής, τη σκηνοθεσία, τα κείμενα και την αφήγηση, ενώ το μοντάζ και τη μουσική επιμέλεια ο Αλέξης Γεωργίου.
Δημιουργός ντοκιμαντέρ: Ένωση Ποντίων Αργυρούπολης.
Διεύθυνση παραγωγής – Σκηνοθεσία – Συνεντεύξεις - Κείμενα – Αφήγηση: Χρήστος Κωνσταντινίδης.
Μοντάζ – μουσική επιμέλεια: Αλέξης Γεωργίου.
Ιστορική επιμέλεια: Ιωακείμ Καρεπίδης.
Λύρα, τραγούδι: Γιάννης Ταϊλαχίδης.
Χορηγός: Τάσος Χατζηδαβητίδης.
Ταξίδι στο χωροχρόνο με μυθικές και ιστορικές αναφορές
Η Αργυρούπολη Αττικής, η οποία βρίσκεται 9 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Αθήνα, είναι μία περιοχή που ξεπερνά τους σύγχρονους γεωγραφικούς προσδιορισμούς. Και αυτό γιατί οι ρίζες της πόλης βρίσκονται στην Κιμισχανά, την Αργυρούπολη του Πόντου, μία περιοχή με ελληνική παρουσία 2700 χρόνων.
Οπότε στο ντοκιμαντέρ γίνεται ένα ταξίδι στο χωροχρόνο με μυθικές και ιστορικές.
Αναφορές, προκειμένου να συνδεθεί το παρελθόν με το παρόν και το… μέλλον.
Το κουβάρι της ιστορίας της Κιμισχανά ξετυλίγουν ο πρόεδρος της Επιτροπής Ποντιακών Μελετών, Χρήστος Γαλανίδης, ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών, Αντώνης Παυλίδης, ο ιστορικός και υπ. διδάκτωρ Λαογραφίας, Ιωακείμ Καρεπίδης και ο γεωλόγος και ιστορικός ερευνητής, Βασίλης Κωνσταντινίδης.
Οι Έλληνες στην Αργυρούπολη του Πόντου, αφού επιβίωσαν της γενοκτονίας, ξεριζώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα το 1923, όπως επέβαλλε η συμφωνία ανταλλαγής πληθυσμών. Αρχικά εγκαταστάθηκαν στην Καλλιθέα, στην περιοχή του «Σκοπευτηρίου», δεν συμβιβάστηκαν με τις συνθήκες που αντιμετώπισαν, οι οποίες δεν βελτιώνονταν και διεκδίκησαν τη μετεγκατάσταση σε άλλο μέρος. Το 1925 ιδρύεται το σωματείο η «Πρόοδος», το οποίο με πρόεδρο τον Κυριάκο Ευσταθιάδη ξεκινούν το 1926 τις διαδικασίες για τη μετακίνηση τους στους Τράχωνες.
Καταφέρουν και πείθουν τις αρχές και την περίοδο 1926-1928 γίνεται η μετεγκατάστασή στην περιοχή γύρω από το κτήμα Γερουλάνου και αποφασίζεται να μοιραστεί κλήρος στις 39 οικογένειες Αργυρουπολιτών, οι οποίοι αποτελούν τους πρώτους οικιστές.
Εδώ είναι το συγκινητικότερο σημείο του έργου! Μπροστά στις οθόνες εμφανίζονται, μία – μία, οι μορφές όλων των οικιστών, οι οποίες παρουσιάζονται υπό τους ήχους της λύρας και του τραγουδιού του Γιάννη Ταϊλαχίδη. Στη συνέχεια η κόρη του Κυριάκου Ευσταθιάδη, Αργυρώ Γκιώκα, ανασύρει τις θύμησές της από την ανέγερση της πρώτης εκκλησίας, της Αγίας Βαρβάρας και του 1ου Δημοτικού Σχολείου, αλλά και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι κάτοικοι καθώς το μέρος ήταν άνυδρο. Ο κινηματογραφικός φακός αποθανατίζει ένα από τα πρώτα πηγάδια που ανοίχτηκαν στην περιοχή, στην αυλή της οικείας Λαλίδη.
Τα δεινά των Αργυρουπολιτών όμως δεν σταματούν! Με το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου οι κάτοικοι βιώνουν δεύτερη εξορία, αφού οι Γερμανοί άδειασαν την πόλη, λόγω της παρουσίας του αεροδρομίου του Χασανιού. Η πόλη μάλιστα βομβαρδίστηκε με αποτέλεσμα να καταστραφεί μεγάλο μέρος των κτιρίων. Οι κάτοικοι επιστρέφουν μετά από δύο χρόνια και ξεκινούν απ’την αρχή την ανοικοδόμηση της πόλης.
Η αφήγηση εξελίσσεται με ταχύτητα, ανάλογη της ραγδαίας οικιστικής ανάπτυξης της πόλη. Παρουσιάζονται τα κυριότερα έργα που άλλαξαν τη μορφή της περιοχής μέχρι σήμερα. Ο Δήμαρχος Ελληνικού - Αργυρούπολης, Γιάννης Κωνσταντάντος περιγράφει τα γεγονότα, όπως έχουν διασωθεί από τις ιστορικές πηγές, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζεται και διηγείται την ιστορία ο εμβληματικός δήμαρχος της Αργυρούπολης, πρώην Νομάρχης Αθηνών και γ.γ. του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, Δημήτρης Ευσταθιάδης, επί θητείας του οποίου ολοκληρώθηκε μία σειρά σημαντικότατων έργων, όπως το αποχετευτικό σύστημα, το οποίο πολλές περιοχές πασχίζουν μέχρι σήμερα να αποκτήσουν.
Παράλληλα με την ανάπτυξη της πόλης, οι παλιοί κάτοικοι δεν ξεχνούν τις ρίζες τους. Μιλούν ποντιακά, διασκεδάζουν και χορεύουν ποντιακά και μεταλαμπαδεύουν την αγάπη για την Πατρίδα στις επόμενες γενιές. Οι σύγχρονοι κάτοικοι συνεχίζουν την παράδοση. Το ντοκιμαντέρ δείχνει πλάνα από το γλέντι που έστησαν το καλοκαίρι του 2023 στο παντοπωλείο του Βασίλη Πεσιρίδη με απογόνους των πρώτων οικιστών να μιλούν για τους πατεράδες, τις μητέρες, τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους, ανασύροντας παράλληλα μνήμες της περιοχής πριν την ανάπτυξή της.
Ακολουθεί η ιστορία της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης, η οποία αποτελεί θεματοφύλακας της διατήρησης της μνήμης στην περιοχή. Ο δήμαρχος, Γιάννης Κωνσταντάτος χαρακτηρίζει την Ένωση «πρωτοποριακή», λόγω των σημαντικών και εμπνευσμένων εκδηλώσεων που έχει διοργανώσει, για τις οποίες μιλάει ο πρόεδρος της, Ηλίας Ιορδανίδης, με τη δημοτική σύμβουλο, Κορίνα Θεοδώρου, να κάνει αναφορά στον Μαθητικό Διαγωνισμό που βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά την ιστορία της πόλης.
Στο τέλος ο αφηγητής επισημαίνει τον σπουδαίο ρόλο της Ένωσης Ποντίων Αργυρούπολης στην μεταφορά της σκυτάλης της παράδοσης και της μνήμης στις νεώτερες γενιές και καταλήγει, με τη ρήση του ποιητή, Γιώργου Σεφέρη, «Σβήνοντας κανείς ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνει και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον κι είναι θλιβερή πια η ζωή, που μοιάζει με ακατοίκητο σπίτι», σε μία διαπίστωση, ότι στην Αργυρούπολη Αττικής, κάθε οικογένεια έχει τη δικιά της ιστορία, αναγέννησης και δημιουργίας. Και αυτό σίγουρα αποτελεί το πιο αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον.
