Στη σημασία του βιβλίου του Βασίλη Σιδηρόπουλου «Πορείες θανάτου… και ζωής», που παρουσιάστηκε το βράδυ του Σαββάτου, στην αίθουσα του πρώην δημοτικού σχολείου, το βράδυ του Σαββάτου 6 Αυγούστου 2022, αναφέρθηκε ο συντονιστής της εκδήλωσης δημοσιογράφος και πρόεδρος του Συλλόγου Δράσης «Νίκος Καπετανίδης».

Συγκεκριμένα, ο Γιώργος Γεωργιάδης, ανέφερε τα εξής:

Σε ένα Ποντιακό χωριό τον Κούκο, ζωγραφίστηκε με τα πιο κόκκινα χρώματα του αίματος η πιο παράξενη, αντιφατική, περίεργη, άγνωστη, μυστική, τραγική, αντιφατική ιστορία της Ελλάδας του Εμφυλίου πολέμου.
Με αφορμή και αιτία το εξαιρετικό βιογραφικό βιβλίο του στενού συνεργάτη και φίλου Βασίλειος Σιδηρόπουλος που ξετύλιξε στις σελίδες του βιβλίου του (ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ) τις αναμνήσεις του παππού του Σαούρ Ανέστη και της γιαγιάς του Κερεκίας από τον Τουρκόφωνο Δυτικό Πόντο.
BIBLIO.SIDHROPOYLOS.BASILHS.POREIES.ZOHS.EKDOSEIS.KYRIAKIDH.IMG 8917
Έλληνες του Πόντου Τουρκόφωνοι που υπήρξαν το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους Οθωμανούς και Κεμαλικούς κατά την διάρκεια της Γενοκτονίας γιατί αντιστάθηκαν σθεναρά στο Τουρκικό μαχαίρι, έφτασαν στην Ελλάδα και την περίοδο της Κατοχής καθώς ήταν απομονωμένοι λόγω της Τουρκοφωνίας τους, έγιναν το μήλο της Έριδος μεταξύ του ΕΛΑΣ και της ΠΑΟ εξαιτίας της πολεμικής τους αρετής.
Η κάθε πλευρά τους ήθελε στην δύναμη της. Γενικά τότε ήταν Βενιζελικοί. Όμως δια μέσου απίστευτων αγνώστων γεγονότων οδηγήθηκαν στην πλευρά της ΠΑΟ και ακολούθως σε τμήματα με Γερμανική στολή. Όχι όλοι. Αλλά ένα σημαντικό μέρος. Το χωριό Κούκος καταστράφηκε από αντίποινα του ΕΛΑΣ. Μέχρι και Ποντιακό τραγούδι βγήκε εκείνη την εποχή. "Αντάρτες κάψτε τον Κούκον και την πυροβολαρχία".
Ανήκω σε μια οικογένεια που ήταν στην άλλη πλευρά αλλά όχι ακριβώς. Ο παππούς μου Γιούρας ήρθε διωγμένος από το Στάλιν το 1939 από την Ρωσία. Στο Αλβανικό Έπος το Αθηναϊκό κράτος δεν του έδωσε όπλο τον θεώρησε μίασμα. Ανέβηκε στο βουνό ως μη κομμουνιστής. Έσωσε από μαχαίρι Δεξιούς στο βουνό αθώους. Το κράτος των δωσίλογων που προέκυψε μετά. Την Βάρκιζα τον φυλάκισε και τον έδειρε. Αν και μουσικός με κλασική Σοβιετική Παιδεία δεν επίτρεψε το κράτος αυτό να γίνει μόνιμος στην Δημοτική ορχήστρα της Κατερίνης αν και όλοι μάθαιναν νότες από αυτόν. Ο παππούς του Βασίλη Σιδηρόπουλου ο Σαούρ Ανέστης μεγάλος καπετάνιος στον Δυτικό Πόντο, διαφώνησε μέσα στον Κούκο με τις επιλογές άλλων οπλαρχηγών. Αν και του έσφαξαν το 14χρονο γιό οι αντίπαλοι ήθελε την συνεννόηση. Τους δύο αυτούς καπετάνιους τον παππού μου Γιούρα και τον Σαούρ Ανέστη τους ονομάζω ως ανθρώπους της ενδιάμεσης ζώνης. Αυτούς που ήθελαν την Εθνική Ενότητα. Με τις επιμέρους διαφορές. 
Η ερώτηση είναι επίμονη και σκληρή: 
Πώς οπλαρχηγοί του Πόντου που έκαναν τον Κεμάλ να μην κοιμάται τα βράδια από τον φόβο τους, έγιναν στην Ελλάδα συνεργάτες των Γερμανών; Η απάντηση δεν είναι εύκολη ούτε απλή. Όπως είπα σε αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν ούτε μόνο αθώοι ούτε μόνο ένοχοι. Όλοι είναι εξίσου ένοχοι και αθώοι την ίδια στιγμή. Δεν μπορούμε σήμερα να τους δικάσουμε αν πρώτα δεν τους καταλάβουμε. 
Κρατήστε αυτά τα στοιχεία: Οι οπλαρχηγοί του Δυτικού Πόντου θεωρούσαν τους Άγγλους την αιώνια πληγή του Ελληνισμού. Οι Άγγλοι τους πρόδωσαν ενώ πήγαιναν στο Σαγγάριο να βοηθήσουν τον Ελληνικό Στρατό. Και μια μεγάλη αντάρτικη δύναμη Ποντιακή έπεσε σε ενέδρα και σκοτώθηκαν σχεδόν όλοι. Οι οπλαρχηγοί αυτοί είδαν στην Κατοχή τους Άγγλους να μοιράζουν χρυσές λίρες σε αυτούς που λίγο αργότερα κυνήγησαν με λύσσα.
Οι οπλαρχηγοί του Δυτικού Πόντου ήταν φανατικά Χριστιανοί γιατί αυτό τους κράτησε μέσα στο τυραννικό καθεστώς των Τούρκων. Είδαν στην Ελλάδα στην Κατοχή να σφάζουν παπάδες να ρημάζουν ναούς και να σπάνε εικόνες.
Οι οπλαρχηγοί του Δυτικού Πόντου είδαν Βουλγαρόριζους στην Μακεδονία να είναι στην αρχή εχθροί του ΕΛΑΣ γιατί ήταν μοναρχικοί και μετά σύμμαχοι του ΕΛΑΣ όταν το γύρισαν στον κομμουνισμό. Δεν θέλησαν λοιπόν να είναι άπραγοι στο σχέδιο της απόσπασης της Μακεδονίας υπέρ του Τίτο ή των Βουλγάρων.
Ο θείος μου Γιώργος Γεωργιάδης υψηλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ με πτυχίο Νομικής του ΑΠΘ αριστούχος όταν ανέβηκε στο βουνό καταδικάστηκε τρις εις θάνατον από Έκτακτο Στρατοδικείο μετά τον Γράμμο και έζησε εξόριστος στην Πολωνία και Σκόπια μέχρι το 1976 όταν και επίστρεψε στην Κατερίνη με αμνηστία.
Στις μακρές συζητήσεις μας την δεκαετία του 1980 μου μίλησε για τα ολέθρια και τραγικά σφάλματα του ΚΚΕ. Που τελικά δεν ήταν σφάλματα αλλά στρατηγικές επιλογές που γνώριζε μόνο ο Ζαχαριάδης και η παρέα του και ουδείς άλλος. Ο ίδιος μου έλεγε ότι ανέβηκε στο βουνό για την απελευθέρωση της πατρίδας και όχι για την απόσχιση της Μακεδονίας από τον Τίτο.
Η συζήτηση μου με τον θείο μου (ΚΚΕ). Η συζήτηση μου με τον Γιώργο Αντωνιάδη (Νέα Πάφρα Σερρών). Η μελέτη του βιβλίου του Βασίλη Σιδηρόπουλου. Μου δίνουν την δυνατότητα να σκεφτώ την εποχή καλύτερα. Ότι έγινε, έγινε. Δυστυχώς. Το μείζον ζήτημα είναι να κλείσει η καταραμένη πληγή του Εμφυλίου που ακόμα όζει. Η Ελλάδα έχει υπαρξιακό κίνδυνο από την Τουρκία. Δεν έχει καμία πολυτέλεια εθνικού διχασμού. Χρειάζεται η Ελλάδα μια νέα Εθνική ενότητα κατά της Τουρκίας. Ούτε με πατριδοκαπηλία και φθηνή εκμετάλλευση του Ορθοδόξου συναισθήματος από τα Δεξιά. Ούτε με εθνομηδενιστικές, αντιχριστιανικές τάσεις από Αριστερά. Αυτά τα πλήρωσε η Ελλάδα με ποτάμια Ελληνικού αίματος. Ζήτω η Ελλάς.