ΤΟΥ ΘΕΟΦΑΝΗ ΜΑΛΚΙΔΗ

Για τον Γιώργο Μαυρόπουλο είχα ακούσει ήδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν ο Σύλλογος Ποντίων του Σικάγου ΗΠΑ «Ο Ξενιτέας» είχε ξεκινήσει την πίεση προς τον Κυβερνήτη του Ιλλινόις και το Δήμαρχο του Σικάγο, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, κάτι που έγινε λίγο χρόνια αργότερα.

Στη συνέχεια, στις αρχές της δεκαετίας του 2000 γνώρισα τον Γιώργο Μαυρόπουλο, ιδρυτικό μέλος, πρόεδρο και ψυχή των Ποντίων και του Ελληνισμού του Σικάγου και της πολιτείας του Ιλλινόις, καθώς και προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Έρευνας για τη Μικρά Ασία και τον Πόντο και η φιλία μας κράτησε μέχρι την φυγή του από αυτή τη ζωή, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου.

Ο με καταγωγή από την Τραπεζούντα Γιώργος Μαυρόπουλος γεννήθηκε στην Κοζάνη του 1938, πέρασε από πολλές δυσκολίες μέχρι να εγκατασταθεί στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Σικάγο για να εργαστεί αλλά και για να αφιερωθεί στην υπέροχη οικογένειά του και στον Ελληνισμό του Πόντου.

Με τη δράση του, την αποφασιστικότητά του, τη συνέπειά του, τη σοβαρότητά του, πέτυχε πάρα πολλά. Με το Σύλλογο Ποντίων Σικάγο και το Ελληνικό Κέντρο Έρευνας για τη Μικρά Ασία και τον Πόντο, τα πνευματικά του παιδιά, μπόρεσε να έλαβε αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας από πολιτείες και φορείς των ΗΠΑ, εισήγαγε τη διδασκαλία της Γενοκτονίας στα σχολεία του Ιλλινόις και άλλων πολιτειών, ετοίμασε διδακτικά εγχειρίδια για εκπαιδευτικούς και μαθητές της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οργάνωσε επιστημονικά συνέδρια και τύπωσε βιβλία για το μαζικό έγκλημα εναντίον του Ελληνισμού, ήταν η ψυχή στην παραγωγή του ντοκιμαντέρ για τη Γενοκτονία των προγόνων μας και ήταν πρωτεργάτης σε πολλές σχετικές πρωτοβουλίες.

Ο Γιώργος ήταν ένας αγαπημένος φίλος, όσες φορές βρέθηκα στις ΗΠΑ και συγκεκριμένα στο Σικάγο για να μιλήσω για τα ζητήματα της Γενοκτονίας, κατέλυσα στο φιλόξενο σπίτι του και πάντα ήταν δίπλα μου σε ό,τι ωφέλιμο και σημαντικό για τον Ελληνισμό.

Συνεργαστήκαμε σε πολλά και εξαιρετικής σημασίας πρωτοβουλίες, όπως τις εκδόσεις των διδακτικών εγχειριδίων για τη Γενοκτονία, σε κοινές δράσεις με Αρμένιους και Ασσύριους και βρεθήκαμε πολλές φορές σε εκδηλώσεις στις ΗΠΑ (Σικάγο, Φιλαδέλφεια, Νέα Υόρκη, Βοστόνη κλπ) και την Ελλάδα (Βόλος, Θεσσαλονίκη, Καβάλα, κλπ).

Μάλιστα στην Καβάλα, μαζί με τον Γιώργο και με τη Νάνσυ Χόρτον την κόρη του προξένου των ΗΠΑ στη Σμύρνη Τζόρτζ Χόρτον, μιλήσαμε σε μία εκδήλωση για τη Μικρά Ασία, η οποία ομολογουμένως ήταν εξαιρετική.

Σήμερα, αποχαιρετώ με λύπη τον Γιώργο Μαυρόπουλο γιατί χάνω έναν μοναδικό φίλο,  έναν σπουδαίο Έλληνα της προσφοράς και της ανιδιοτέλειας.

Γιώργο καλό Παράδεισο και Καλή Ανάσταση.

Τα θύματα της Γενοκτονίας σε περιμένουν με ευγνωμοσύνη για ό,τι έπραξες για τη δικαίωσή τους!