Ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Χρήστος Τοπαλίδης, μίλησε κατά την παρουσίαση του Πολιτικού Αρχείου του Πόντου, στην Εύξεινο Λέσχη Θεσσαλονίκης, το βράδυ της Δευτέρας 23 Μαΐου 2016.

Στην ομιλία του ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Χρήστος Τοπαλίδης, λίγο πριν η κεντρική ομιλήτρια της εκδήλωσης κ. Ουρανία Καλογερίδου, διδάκτωρα φιλοσοφίας και επιμελήτρια του Πολιτικού Αρχείου του Πόντου, ανέφερε:

Αγαπητοί συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, ως πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος θα μου επιτρέψετε να σας καλωσορίζω στην φιλόξενη και ιστορική έδρα της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης.

Η σημερινή εκδήλωση της παρουσίασης του πολιτικού αρχείου του Πόντου της περιόδου 1916 - 1924 αποτελεί συνέχεια αυτής που πραγματοποιήθηκε τον προηγούμενο μήνα, παρουσία του εξοχότατου προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κυρίου Παυλόπουλου. Θα ήθελα να σταθώ στην σημασία της παρουσίασης του αρχείου ενώπιον του προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, η οποία διάλυσε με την σημειολογία της, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης του ζητήματος της Γενοκτονίας των προγόνων μας.

 Ο ίδιος ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας ανέφερε ότι το Πολιτικό Αρχείο των Ελλήνων του Πόντου (1916-1924) «έρχεται να φωτίσει μιαν από τις πιο σημαντικές πτυχές της ελληνικής ιστορίας του 20ου αιώνα. Ιδίως δε τεκμηριώνει το ότι το κίνημα των Νεοτούρκων διέπραξε, κατά την περίοδο 1914-1923, την αποτρόπαιη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, που κατά τους μετριότερους υπολογισμούς στοίχισε τη ζωή περίπου 400.000 Ελλήνων» και υπογράμμισε: «ότι η μνήμη και αυτής της Γενοκτονίας δεν συντηρείται άσβεστη για λόγους εκδίκησης εναντίον εκείνων που την διέπραξαν, αλλά για να μην επιτρέψουμε, στο διηνεκές, να διαπραχθούν νέα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας». Στον πρόεδρο παραδόθηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ευξείνου Λέσχης Θεσσαλονίκης, σε μία κίνηση έντονου συμβολισμού, ένα αντίγραφο της Σημαίας της Δημοκρατίας του Πόντου.

Από όλα αυτά, εύκολα γίνεται αντιληπτό πως το ίδιο το αρχείο έχει ανεκτίμητη αξία και μας παρέχει πληροφορίες προκειμένου να κατανοήσουμε το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο αφενός μεν συντελέστηκε η Γενοκτονία των προγόνων μας στην ιστορική πατρίδα άλλα και  αφετέρου, τις διεργασίες που έλαβαν χώρα προκειμένου οι πρόγονοι μας να επιτύχουν την δημιουργία της Δημοκρατίας του Πόντου ως επισφράγιση του εθνικοαπελευθερωτικού, όπως οι ίδιοι τον χαρακτήριζαν, αγώνα τους.

EFXINOS.LESXI.ARXEIO.SAVVIDIS. MG 06691

 

Δεν θα ήθελα να αποτολμήσω να μπω σε λεπτομέρειες που αφορούν το αρχείο, για αυτό άλλωστε θα μας μιλήσει εκτενέστερα και ως καθ’ ύλην αρμόδια η κυρία Καλογερίδου. Θα ήθελα όμως να σταθώ σε ορισμένα σημεία.

Η μοίρα του Ποντιακού Ελληνισμού δεν είναι αποκομμένη από αυτήν του υπολοίπου ελληνισμού και των άλλων χριστιανικών λαών της Αυτοκρατορίας. Οι διεργασίες αφύπνισης της «εθνικής συνείδησης», μέσα από την αφύπνιση του πνεύματος δια του ευρωπαϊκού και Νεοελληνικού διαφωτισμού βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και στον ιστορικό Πόντο, απόδειξη αυτού πως οι πρόγονοι μας μετέχουν σε όλες εκείνες τις διεργασίες που οδήγησαν στην εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 και την δημιουργία του πρώτου, μετά από τέσσερις αιώνες, ελεύθερου ελληνικού κράτους. Μην ξεχνάμε πως Πόντιος ξεκινά την επανάσταση στην Μολδοβλαχία και Πόντιος την τερματίζει στην μάχη του Πέτα στην Βοιωτία. Οι πρόγονοι μας λοιπόν με έντονο το αίσθημα του εθνικού καθήκοντος, αλλά πολύ περισσότερο αντιλαμβανόμενοι την ευκαιρία που παρουσιάζονταν μπροστά τους με το κενό εξουσίας που δημιούργησε η ήττα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατάρρευση του Σουλτανικού καθεστώτος,  δεν θα μπορούσαν να μείνουν αδρανείς και να μην επιδιώξουν την ολοκλήρωση της εθνικής παλιγγενεσίας, με την δημιουργία ενός ελεύθερου ποντιακού κράτους. Ωστόσο από την μια οι ραγδαίες εξελίξεις στην περιοχή με την άνοδο του Κεμαλικού Εθνικιστικού κινήματος και από την άλλη η ατολμία της Ελλάδος να συνδράμει την προσπάθεια, με την αιτιολογία ότι ο πόντος κείται μακριά, θαρρείς και η Ουκρανία κείτονταν εγγύτερα,  οδήγησαν για μια ακόμη φορά σε μια εθνική τραγωδία και σε μία Γενοκτονία που μαζί με την Γενοκτονία των υπολοίπων Χριστιανικών λαών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, Αρμενίων και Ασσυρίων συνιστούν το πρώτο και ειδεχθέστερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Και δεν θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει τους προγόνους μας για εθνικό αλυτρωτισμό γιατί αφενός οι αιώνες καταπίεσης τους από τον Βάρβαρο δυνάστη καθιστούσαν αυτήν την επιλογή μονόδρομο, μην ξεχνάμε την πρόσφατη εκείνη την εποχή διάψευση όλων των προσδοκιών που υπήρχαν για το κίνημα των Νεοτούρκων, αλλά και αφετέρου γιατί στον αντίποδα όλων αυτών η ίδια η Γενοκτονία των προγόνων μας ήταν μέρος ενός ευρύτερου σατανικού σχεδίου που εξύφαναν τα νοσηρά μυαλά των Νεοτούρκων και μετέπειτα Τούρκων εθνικιστών του Μουσταφά Κεμάλ, ενάντια σε όλους τους χριστιανικούς λαούς της ανατολής, Έλληνες  του Πόντου και της Μικράς Ασίας, Αρμενίους και Ασσυρίους, προκειμένου να ομογενοποιήσουν θρησκευτικά και φυλετικά την Μικρά Ασία και να σφυρηλατήσουν ένα νέο Τουρκικό κράτος σύμφωνα με το όραμα του παντουρκισμού / παντουρανισμού.

POLITIKO.ARXEIO.PONTOU. MG 071335

Εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, αλλά και ως απλός Πόντιος θα ήθελα να εκφράσω την βαθιά μου ευγνωμοσύνη στο διοικητικό συμβούλιο της Ευξείνου Λέσχης για την ανάδειξη και την αξιοποίηση του αρχείου σε μία εποχή που και με την πρόσφατη σύσταση της έδρας ποντιακών μελετών στην Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από το Ίδρυμα Ιβάν Σαββίδη, θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο περαιτέρω αξιοποίησης. Ωστόσο ο τρόπος με το οποίο το αρχείο ανακτήθηκε, σε έναν ελεγχόμενο βέβαια χώρο και σχετικά αρχειοθετημένο, εμένα προσωπικά μου προκαλεί τρόμο για την τύχη άλλων αρχείων που μπορεί να βρίσκονται οπουδήποτε και ενδεχομένως να καταστραφούν και καταδεικνύουν την ένδεια της επίσημης ελληνικής πολιτείας πάνω στο ποντιακό ζήτημα όταν δεκαετίες τώρα δεν έχει φροντίσει για τα αυτονόητα, όπως η δημιουργία ενός μουσείου Γενοκτονίας ή προσφυγικού ελληνισμού, όπου όλα αυτά τα πολύτιμα διαμάντια της ιστορίας των προγόνων μας θα μπορούσαν να βρουν στέγη και να γίνου αντικείμενο έρευνας και αξιοποίησης.

Το γεγονός ότι το ποντιακό τόσα χρόνια προχωρά μπροστά στηρίζεται σε αυτήν ακριβώς την πρωτοβουλία του οργανωμένου Ποντιακού κινήματος με ελάχιστη έως μηδαμινή συνδρομή από την επίσημη ελληνική πολιτεία, στις περιπτώσεις που δεν θέτει η ίδια εμπόδια. Και αναφέρομαι προφανώς στον τρόπο με το οποίο η Εύξεινος Λέσχη προσπαθεί να αναδείξει και να αξιοποιήσει το Πολιτικό αρχείο του Πόντου. Στην ίδρυση έδρας ποντιακών μελετών στο Α.Π.Θ. μετά από μνημόνιο συνεργασίας που υπεγράφη με το ίδρυμα Ιβάν Σαββίδη, στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Αργυρούπολης, στην παρουσία της Ομοσπονδίας μας και της Διεθνούς Συνομοσπονδίας Ποντίων Ελλήνων σε διεθνή συνέδρια και σε επισκέψεις έντονου ποντιακού ενδιαφέροντος όπως η πρόσφατη επίσκεψη μας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ για να πληροφορηθούμε την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή και την τύχη των Ποντίων που κατοικούν σε χωρία της μεθορίου με το Αζερμπαϊτζάν και εκκενώθηκαν, μία κίνηση που οδήγησε σε υιοθέτηση ψηφίσματος αναγνώρισης της Γενοκτονίας από το Κοινοβούλιο της χώρας ανήμερα της επετείου της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, την 19η Μαΐου και σε τόσες άλλες «ιδιωτικές» πρωτοβουλίες που όμως θα έπρεπε να συνεπικουρούν την επίσημη ελληνική πολιτεία καθώς αυτή θα έπρεπε να αναλάβει κυρίαρχο ρόλο στις πάγιες και στρατηγικές διεκδικήσεις του ποντιακού ελληνισμού.