Ένα τραγούδι ύμνο στον πατέρα, σον πάπα μ’, μας προσφέρει ο Adem Ekiz (Αντέμ Εκίζ) από τα Σούρμενα του Ευξείνου Πόντου, στην αρχαιοπρεπή διάλεκτο των Ελλήνων του Πόντου, στα ρούμτσα των σημερινών κατοίκων των Σουρμένων και της Τραπεζούντας, που ως μουσουλμάνοι εξαιρέθηκαν της ανταλλαγής των πληθυσμών σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης.

Ένα τραγούδι που δείχνει τον απέραντο σεβασμό στον πατέρα και αγγίζει την καρδιά όλων, μέσα από την ποντιακή διάλεκτο, την πιο κοντινή στην αρχαία ελληνική γλώσσα, όπως ομιλείται σήμερα στον Εύξεινο Πόντο, από τους σημερινούς κατοίκους της.

Κι όπως λέει ο Adem Ekiz (Αντέμ Εκίζ) «να αγαπάτε και να σέβεστε τους γονείς σας, γιατί ποτέ δεν ξέρετε πότε θα είναι η τελευταία ημέρα που θα τους δείτε».

.be&fbclid=IwAR3qcWwoC3f-TZjM0iBILHyGv36dSJfKVXqq6nWCoOpA-6bnScvsyRvqciA">
.be&fbclid=IwAR3qcWwoC3f-TZjM0iBILHyGv36dSJfKVXqq6nWCoOpA-6bnScvsyRvqciA">
.be&fbclid=IwAR3qcWwoC3f-TZjM0iBILHyGv36dSJfKVXqq6nWCoOpA-6bnScvsyRvqciA

Στίχοι - Μουσική: Αντέμ Εκίζ:

Άχ’ Μπαμπα’μ / Άχ’ Πατερα’ μ’

Παιδιά εγώ πα είχα, έναν πατέραν

έχασα τον και ενοίεν σην κάρδια μ’ γεράν.

Κλαίω και μοιρολογώσε, αραγεύωσε

άχ’, πάπα μ’, σον νούμ’ πάντα έχωσε.

Κλαίω και μοιρολογώσε, αραγεύωσε

άχ’, κύρ’ ίμ’, σον νούμ’ πάντα έχωσε.

Kάθομαι κά νουνίζω σε, θαρρώ ελέπω σε

όσον διαβαίνουν τα χρόνια μ’, αρωθυμώ σε.

Πατέρα μ’ κι ανασπάλω σε, εγώ καμίαν

να ζεις πάντα απέσ’ σην ψυ’ μ’ και σην καρδιά μ’.

Ρεφρέν:

Kλαίγω και μοιρολογώ σε, άραεύω σε.

άχ μπαμπά μ’, πάντα σον νου’ μ’ εγώ έχω σε.