Ο Adem Ekiz, ο αγαπημένος τραγουδιστής από την περιοχή των Σουρμένων του Πόντου, μας προσφέρει μια ακόμη δημιουργία με τη γλυκόλαλη φωνή του, στην ρωμαίικη διάλεκτο, αυτήν που έμαθε από τον Παππού και την Καλομάνα (Γιαγιά) του, όπως και χιλιάδες κάτοικοι στον Εύξεινο Πόντο, που ως μουσουλμάνοι εξαιρέθηκαν της Ανταλλαγής των Πληθυσμών της Συνθήκης της Λωζάνης.

Ένα τραγούδι αγάπης, αυτής που αγγίζει τις καρδιές των κατοίκων του Πόντου, που επιμένουν να μιλούν, να τραγουδούν, να ερωτεύονται και να θρηνούν στην γλώσσα των προγόνων τους, στην διάλεκτο, η οποία είναι η πιο κοντινή στην αρχαία ελληνική.

Αγαπώ σε, αγαπάς με

νάζια, τσάλουμια, μ' ευτάς με

Θάρρεις είσαι εσύ η μάνα μ'

ντ' εποίκα σε, καταράς με.

Εγώ θέλω να παίρω σε

σ' όσπιτ' νύφ' θέλ' να φέρω σε

Άμον παρχαρί μανουσάκ (τσιτσέκι)

πάντα σο χέρ' να κρατώ σε.

Τρανόν δουλεία έπαθα

εμ' έπαθα, εμ' έμαθα

Περισσάν εποίκες με 'σύ

πουσμάνεψα ντ' εγεννέθα.

Εγώ θέλω να παίρω σε

σ' όσπιτ' νύφ' θέλ' να φέρω σε

Άμον παρχαρί μανουσάκ (τσιτσέκι)

πάντα σο χέρ' να κρατώ σε.

Ολ' εσένα αγαπούνε

για τ' εσένα τραγωδούνε

Το καβάλ και η κεμεντζέ

για τ' εσέν μοιρολογούνε.

Εγώ θέλω να παίρω σε

σ' όσπιτ' νύφ' θέλ' να φέρω σε

Άμον παρχαρί μανουσάκ (τσιτσέκι)

πάντα σο χέρ' να κρατώ σε.

Χώρα χώρα μη στέκουμε

κάθα εις σ' έναν μερέαν

Ελα οι δύειν εντάμα

ας ευτάμ' έναν φωλέαν.

Εγώ θέλω να παίρω σε

σ' όσπιτ' νύφ' θέλ' να φέρω σε

Άμον παρχαρί μανουσάκ (τσιτσέκι)

πάντα σο χέρ' να κρατώ σε.