Η Πρωτομαγιά και γενικότεραη Άνοιξη κατέχουν σημαντική θέση στη ζωή των Ελλήνων του Πόντου, γιατί συμβολίζουν την ζωή και την περίοδο μετά τον χειμώνα όπου αρχίζει ο άνθρωπος να βγαίνει στη φύση, η οποία αναγεννάται και προσφέρει καρπούς. Πολλά από τα έθιμα αυτά, έχουν σχέση με τα έθιμα των αρχαίων Ελλήνων, μιας και στον Πόντο διατηρήθηκαν σε μεγάλο βαθμό.

Την παραμονή της Πρωτομαγιάς η γυναίκα αρχηγός του νοικοκυριού, η Παρχαρομάνα, έδενε στην αλυσίδα του κουδουνιού στα ζώα, σταυρούς από κλαδιά αγριομηλιάς και πρόσθετε ένα ματοζίνυχο (ματόχαντρο), ένα κόκκινο πανί και ένα κεφάλι σκόρδο. Ταυτόχρονα έδινε και τις ευχές της: «στείρα να πας και γαστρωμέντσα να έρχεσαι» (άγονη να πας και έγκυος να έρθεις), ή «όσα εδέκα σε, άλλα ατόσα να φέρτ’ς με» ( Όσα σου έδωσα, άλλα τόσα να μου φέρεις).

Επίσης την Πρωτομαγιά έκοβαν «θελκόν βίτσαν», (βέργα θηλυκιά), από κλαδί δίχως αγκάθια, και την τοποθετούσαν σε υψηλό σημείο στην εξώπορτα «ασό μαντρίν» (το χώρο όπου διαβιούσαν τα ζώα) για να γεννήσουν τα θηλυκά. Όταν έβγαζαν τα ζώα «ασό μαντρίν», κρατώντας ένα κλαδί τα χτυπούσαν ελαφρά με την ευχή οδηγώντας τα στην βοσκή λέγοντας: «με τον καλόν να πας και με το καλόν να κλώσκεσαι» (με το καλό να πας και με το καλό να γυρίσεις).

Τον Μάιο μήνα, το γάλα που παρήγαγαν οι αγελάδες ήταν άφθονο. Γι’ αυτό και η λαϊκή παροιμία την αποτύπωσε «Έρθεν ο Καλομηνάς, γάλαν φά όνταν πεινάς» (ήρθε ο Μάιος, γάλα φάε όταν πεινάς», ενώ ταυτόχρονα πίστευαν ότι το γάλα του Μαΐου καθαρίζει και το αίμα: «Το γάλαν τη Καλομηνά, καθαρίζ’ το γαίμαν» (Το γάλα του Μαΐου, καθαρίζει το αίμα).