Στους στόχους του ποντιακού ελληνισμού, αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια του χαιρετισμού του στην έναρξη του 35ου φεστιβάλ ποντιακών χορών νεολαίας της Ομοσπονδίας Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων της Ευρώπης που έγινε το Σάββατο 4 Ιουνίου 2016 στο Λεβερκούζεν της Γερμανίας, ο Ιβάν Σαββίδης.
Ο Ιβάν Σαββίδης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων της Ρωσίας, συντονιστής του ΣΑΕ περιφέρειας της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ανέφερε: «Καλησπέρα τεμετέρ’, καλησπέρα πρόεδρε Οσιπίδη, καλησπέρα συντρόφ’, αδέλφια, αδελφές μου. Πολλά να λέγω κι επορώ κι ολίγα κι κανείνταν. Εάν επορείτε ακούστε μεν. Επιτρέψτε μου να σας χαιρετίσω προσωπικά, αλλά και εκ μέρους των χιλιάδων Ελλήνων της Διασποράς των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και να ευχαριστήσω τον φίλου τον Ανέστη Οσιπίδη για την πρόσκληση να παρευρεθώ στην σημερινή εκδήλωση. Η ετήσια διοργάνωση της πολιτικής εκδήλωσης μιας τέτοιας μεγάλη κλίμακας είναι τεράστιο κατόρθωμα της ΟΣΕΠΕ, η οποία δικαίως θεωρείται μια από τις πιο ισχυρές οργανώσεις του παγκόσμιου ποντιακού κινήματος.
Δεν νομίζω ότι σήμερα θα ήταν δόκιμο να κάνει κανείς μακροσκελείς ομιλίες. Αλλά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στο θέμα που αφορά τον καθένα από εμάς. Μιλάω για τα τραγικά γεγονότα στη Μικρά Ασία που έχουν συμβεί στις αρχές του 20ου αιώνα. Δυο μέρες πριν η Γερμανία αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων και λοιπών χριστιανικών λαών από την πλευρά της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και όλοι σας γνωρίζετε ότι η ΟΣΕΠΕ ενεργά συνέβαλε στην λήψη αυτής της απόφασης. Αυτό το γεγονός πρέπει ανεπιφύλακτα να το αξιολογήσουμε ως άλμα. Όμως τα συναισθήματα που δημιουργούνται είναι διφορούμενα. Από την μια πλευρά η μισοί και πλέον ομιλητές στη γερμανική βουλή, μιλούσαν μεταξύ άλλων και για τους Έλληνες του Πόντου. Από την άλλη στο ψήφισμα, ο λαός μας έχει συμπεριληφθεί στις λοιπές χριστιανικές μειονότητες. Αυτό σημαίνει ότι εμείς δεν είμαστε τόσο αποτελεσματικοί. Σαφώς εμείς θα κάνουμε εξονυχιστική ανάλυση των δραστηριοτήτων μας. Αλλά όμως υπάρχουν τρεις κύριες αιτίες για την δημιουργηθείσα κατάσταση. Κατ’ αρχήν είναι η θέση που έλαβε η ελληνική πολιτεία. Γι’ αυτό λοιπόν σήμερα κύριος στόχος του παγκόσμιου ποντιακού ελληνισμού και ιδιαίτερα των Ποντίων που έχουν δικαίωμα ψήφου, να καταφέρουν να κάνουν κατανοητή τη θέση αυτή, για να υπάρξει βοήθεια στο θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και να γίνει σημαντικό τμήμα της εσωτερικής κρατικής πολιτικής της Ελλάδας. Και εμείς είμαστε σε θέση να το κάνουμε. Είμαστε μερικά εκατομμύρια και μπορούμε πιο ενωμένα και υπεύθυνα να δίνουμε τους ψήφους μας.
Στις 21 Μαΐου στην Αθήνα μα την δική μας ενεργή στήριξη στο θέμα της Γενοκτονίας, για πρώτη φορά ακούστηκε ισχυρά στο επίπεδο της κυβέρνησης της Ελλάδας. Η εκδήλωση της μνήμης που είχε συγκεντρώσεις χιλιάδες άτομα, είχε οργανωθεί από τον πρόεδρο του κόμματος Ανεξάρτητοι Έλληνες, υπουργό Άμυνας Πάνο Καμένο, σε συνεργασία με την κυβέρνηση της Αρμενίας. Αυτή η εντελώς νέα αντιμετώπιση του θέματος και η νέα εμπειρία, μας κάνει να καταλάβουμε με σαφήνεια, ότι όχι μόνο εμείς πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν για την ανάδειξη του θέματος της γενοκτονίας, αλλά και ότι πρέπει να ενισχύσουμε τη θέση μας, συνεργαζόμενοι με τους αδελφούς λαούς που έχουν επίσης υποφέρει κατά τη διάρκεια αυτής της φοβερής τραγωδίας.
Ταυτόχρονα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή η διαδικασία είναι πολύ χρονοβόρα και δύσκολη. Ακόμα και για την Αρμενία, την χώρα για την οποία το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας αποτελεί σημαντικότερο τμήμα της επίσημης κρατικής πολιτικής. Η δεύτερη αιτία συνίσταται στο γεγονός πως κατά τη διάρκεια πολλών ετών, η δραστηριότητα μας σε αυτό το θέμα έχει εθελοντικό χαρακτήρα. Ήρθε η εποχή της προώθησης του θέματος της γενοκτονίας σε επαγγελματικό επίπεδο. Το πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση έχει ήδη γίνει, στο ΑΠΘ άνοιξε η έδρα ποντικών μελετών. Στην βάση της οποίας στο μέλλον θα δημιουργηθεί το κέντρο ποντιακών μελετών.
Το τρίτο στοιχείο που εμποδίζει την αποτελεσματική δουλειά, αποτελεί η έλλειψη ενότητας στον παγκόσμιο ποντιακό ελληνισμό. Δυστυχώς, οι εκδηλώσεις μνήμης του τρέχοντος έτους, όπως εξάλλου και των προηγούμενων ετών, έδειξαν έναν διχασμό που υπάρχει στο ποντιακό κίνημα. Ο ανταγωνισμός είναι καλός στην επιχειρηματικότητα, αλλά η αδυναμία να συμφωνήσουμε και να προβάλλουμε ένα ενωμένο και ισχυρό μέτωπο μας αποδυναμώνει, και ως εκ τούτου, μειώνει τις πιθανότητες επιτυχίας του κοινού μας σκοπού.
Εάν είμαστε η γενιά που δεν μπορούμε να ενωθούμε για την επίτευξη του υψηλού στόχου, τότε τουλάχιστον ας μην εμποδίσουμε την νεολαία. Είναι ταλαντούχοι, ανοικτοί, βλέπουν στην ίδια κατεύθυνση. Ακριβώς η νεολαία του ποντιακού κινήματος κατάφερε φέτος για πρώτη φορά στο θέμα της γενοκτονίας των Ποντίων να ακουστεί τόσο δυνατά σε ολόκληρο τον κόσμο. Χιλιάδες άνθρωποι στην Ελλάδα, την Αμερική, τη Γερμανία, τη Ρωσία, την Αυστραλία, τον Καναδά, τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, βγήκαν στους δρόμους, κρατώντας τις ποντιακές σημαίες τα χέρια τους με το σύνθημα «Δεν ξεχνώ!», τελέστηκαν λειτουργίες, πραγματοποιήθηκαν συναυλίες, συνέδρια, μεγάλες κινητοποιήσεις σε κοινωνικά δίκτυα. Η Παγκόσμια Επιτροπή της Ποντιακής Νεολαίας, πραγματοποίησε τεράστια οργανωτική και ιδεολογική δουλειά. Και γι’ αυτό θέλω να τους πω ένα ειλικρινές ευχαριστώ. Και σήμερα στην αίθουσα βλέπω πολλούς νέους ανθρώπους, ακόμη και παιδιά, οι ποντιακές οικογένειες των οποίων προσπαθούν από μικρή ηλικία να τους μυήσουν στον μοναδικό μας πολιτισμό. Αυτό δείχνει ότι η νέα γενιά είναι έτοιμη να διατηρήσει τις βασικές αξίας των Ποντίων. Αυτό δίνει την ελπίδα ότι ο ποντιακός ελληνισμός παρά την γενική τάση προς την παγκοσμιοποίηση, θα ζήσει, καταλαμβάνοντας την τιμητική θέση που του αξίζει στον παγκόσμιο πολιτιστικό χώρο.
Ολοκληρώνοντας την σύντομη ομιλία μου, για ακόμα μια φορά χαιρετίζω τους επισκέπτες και τους συμμετέχοντες του φεστιβάλ, σας εύχομαι ειλικρινά την δημιουργική ανάταση και την καλλιτεχνική έμπνευση, τη γνώση και τις νέες ανακαλύψεις στον πλούσιο κόσμο του ελληνικού πολιτισμού. Ο χορός είναι ένα από τα πιο ισχυρά συστατικά της εθνικής μας ταυτότητας.
Τη στιγμή που οι Πόντιοι βγαίνουν πιασμένοι από τα χέρια, όταν ο ρυθμός του νταουλιού συγχρονίζεται με τον ρυθμό της καρδιάς, και ο ήχος της λύρας διεισδύει βαθιά μέσα στην ψυχή, γυρίζουμε στις ρίζες μας, ενωνόμαστε μαζί με την μνήμη των προγόνων μας, συνεχίζοντας την ιστορία χιλιάδων χρόνων των Ελλήνων του Πόντου. Και πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να ενωθούμε με τον ίδιο τρόπο για την επίτευξη του μεγάλου στόχου μας».
