ΚΕΙΜΕΝΟ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
ΦΟΡΗΣ ΠΕΤΑΛΙΔΗΣ
Την ελληνική πολιτεία κάλεσαν οι εκπρόσωποι των τριών ποντιακών ομοσπονδιών να ηγηθεί του αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, κατά τη διάρκεια της κοινής συνέντευξης τύπου που έδωσαν το μεσημέρι της Πέμπτης 17 Μαΐου 2018, στα γραφεία της ΕΣΗΕΜΘ, οι πρόεδροι, Χρήστος Τοπαλίδης, της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος (ΠΟΕ), Χριστίνα Σαχινίδου, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων (ΠΟΠΣ) και Σέργιος Καλπαζίδης, της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων Ελληνοποντίων Παλιννοστούντων από την πρώην Ε.Σ.Σ.Δ. (ΠΟΣΕΠ), με αφορμή τις κοινές εκδηλώσεις μνήμης και τιμής για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, που θα πραγματοποιηθούν στη Θεσσαλονίκη, το Σάββατο 19 Μαΐου 2018.
Ο Χρήστος Τοπαλίδης
Ο πρόεδρος της ΠΟΕ Χρήστος Τοπαλίδης, ανέφερε ότι η 19ης Μαΐου ημέρα μνήμης για τον ποντιακό ελληνισμό. Με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε ο τουρκικός εθνικισμός τον ελληνισμό, τερματίστηκε η τρισχιλιετής παρουσία του ελληνισμού στην περιοχή και θρέφεται ο τουρκικό εθνικισμός, με όλες τις συνέπειες που βιώνουμε ακόμη και σήμερα. Όσο το έγκλημα της γενοκτονίας δεν καταδικάζεται απερίφραστα, δεν αναγνωρίζεται και από τον θύτη και από την διεθνή κοινότητα, δημιουργεί ένα καθεστώς, όπου στη σύγχρονη τουρκική δημοκρατία διώκονται οι αγωνιστές της ελευθερίας, όπως ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί, με τη μοναδική κατηγορία ότι μιλάει για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και για τη δράση του στο κουρδικό, βρίσκεται έγκλειστος στις τουρκικές φυλακές, ως εχθρός της τουρκικής δημοκρατίας. Και δεν είναι η μοναδική περίπτωση. Ακόμη και ο κεντρικός ομιλητής μας, στην κεντρική εκδήλωση στην πλατεία Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη, ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ, υπήρξε έγκλειστος στις τουρκικές φυλακές, είναι πολιτικός εξόριστος στην Ελβετία, με το αιτιολογικό ότι είναι αγωνιστής της ελευθερίας. Και βλέπετε ότι το τουρκικό καθεστώς αποθρασύνεται. Νομίζουμε ότι ο αγώνας για την αναγνώριση της γενοκτονίας θα αποτελέσει ουσιώδους σημασίας δύναμη, ούτως ώστε να εκδημοκρατιστεί και η ίδια η τουρκική κοινωνία.
Η εκδήλωση στην πλατεία Αγίας Σοφίας, αποτελεί την λαϊκή, διεκδικητική, μαχητική, εκδήλωση του οργανωμένου ποντιακού χώρου, για την διατράνωση της βούλησής μας για να αγωνιζόμαστε για την αναγνώριση της γενοκτονίας, οι εκδηλώσεις γίνονταν και πριν την ίδρυση της ΠΟΕ το 2004, είναι ο χώρος που συνδέθηκε με τον αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας. Φέτος θα είμαστε όλοι, εκτός από εμάς και οι άλλες δύο Ομοσπονδίες, ΠΟΠΣ, ΠΟΣΕΠ, ούτως ώστε να σταματήσει και αυτό το άλλοθι, από επίσημα και ανεπίσημα χείλη, αναφορικά για τη συνδρομή για την αναγνώριση της γενοκτονίας, ότι οι Πόντιοι σε αυτήν την διεκδίκηση δεν είναι ενωμένοι. Νομίζω ότι από εδώ και πέρα θα πέσουν οι μάσκες, δεν μπορεί να προτάξει κανένας την μη κοινή πορεία στο αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας, και θα εκλείψουν οι δικαιολογίες. Το μεγάλο στοίχημα δεν είναι η κοινή παρουσία, είναι να υπάρχουν 100.000 κόσμο κάτ’ ελάχιστον στις εκδηλώσεις αυτές, να ευαισθητοποιηθεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας στον αγώνα για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας, γιατί έχουμε χρέος, ως άνθρωποι, ως χριστιανοί, γιατί αγωνιζόμαστε για το διεθνές δίκαιο και τις πανανθρώπινες αξίες.
Η Χριστίνα Σαχινίδου
Στην ομιλία της η πρόεδρος της ΠΟΠΣ Χριστίνα Σαχινίδου, είναι χαρά μας που κουβεντιάζουμε για το μεγάλο γεγονός, που έχει να κάνει με την εκδήλωση τιμής και μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Για μας στον ποντιακό χώρο, για την ΠΟΠΣ, δεν υπάρχουν υπόλοιπα. Η μονάδα κάνει το σύνολο και την ομάδα. Έτσι πορευθήκαμε, μέσα από διαβουλεύσεις και φτάσαμε σε μία κοινή εκδήλωση, για την 19η Μαΐου. Την ώρα που ο Σουλτάνος και οι αυλικοί του έχουν αποθρασυνθεί, κι έτσι φτάσαμε στο σημείο να έχουμε δύο φυλακισμένους στην Αδριανούπολη να έχουμε έναν πιλότο νεκρό, όλα αυτά, γιατί κάποιοι από εμάς δεν έχουν καταλάβει ότι η ιστορία του ποντιακού ελληνισμού είναι ένα κομμάτι της ελληνικής μας ιστορίας. Θρηνήσαμε θύματα. Γενοκτονήθηκαν 353.000 ή 282.000. Ξεριζώθηκαν από έναν τόπο, όπου επί 2500 χρόνια άνθιζε ο ελληνικός πολιτισμός. Εμείς λοιπόν οι επιζήσαντες, έχουμε χρέος τιμής. Είναι χρέος στο γένος. Καταδικάζουμε τις πολιτικές πρακτικές των πολιτικών διώξεων, που εφαρμόζει η ισλαμική κυβέρνηση της Τουρκίας, και η καλύτερη απάντηση για μας, ήταν ακριβώς στην πλατεία Αγίας Σοφίας, στις 19 Μαΐου, ο ακτιβιστής ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ. Έξω από την εσωστρέφειά μας, να βλέπουμε πολύ μακριά και μέσα από κοινούς βηματισμούς, να προχωρήσουμε σε θέματα που μας καθυστέρησαν, και αυτό αφορά την αναγνώριση της διεθνοποίησης της γενοκτονίας στα ξένα φόρα, αφορά τα ιστορικά μας μνημεία τα οποία βρίσκονται εκεί, και νομίζω ότι αυτό μπορεί να γίνει μέσα από όλον τον οργανωμένο ποντιακό χώρο και όχι μόνο. Είναι ιδιαίτερη η χαρά μας και συγκινούμε διότι αυτό που εμείς κρατήσαμε ήταν η απαίτηση των πρωτοβάθμιων σωματείων, που είναι οι πρωταγωνιστές στον οργανωμένο ποντιακό χώρο. Έξω από το χρέος μας που είχαμε απέναντι στο γένος, είχαμε κι ένα χρέος απέναντι στα σωματεία, που ήταν διακαής πόθος μια κοινή εκδήλωση.
Συμμετέχουμε λοιπόν, τιμούμε, διεκδικούμε. Θέλουμε το Σάββατο, όπου το πρόγραμμα λέει, 6.30 τελετή μνημοσύνης, στις 7 η ώρα η έναρξη της εκδήλωσης και στη συνέχεια ο κεντρικός μας ομιλητής και τα λάβαρα των σωματείων μας, πηγαίνουμε προς το Λευκό Πύργο, όπου αποτίμουμε φόρο τιμής προς τους νεκρούς μας, με μία σημειολογική κίνηση. Την υποστολή της σημαίας. Ο Έλληνας γονατίζει μόνο στους νεκρούς. Και εμείς πάμε μαζί όλοι εκεί, για να κάνουμε αυτήν τη σημειολογική κίνηση. Ούτως ή άλλως το Γ΄ΣΣ, υποστέλλει τη σημαία καθημερινά. Το να συμμετέχει όμως και το άγημα των Ποντίων, έχει τη δική του αξία. Ζητούμε από όλο τον κόσμο να είναι εκεί. Να μην επαναληφθούν τα εγκλήματα της γενοκτονίας. Η λήθη είναι πάρα πολύ άσχημη. Η μνήμη είναι τοίχος απόρθητο. Εμείς κρατήσαμε καλά φυλαγμένα στην καρδιά μας τον Πόντο και έτσι θα συνεχίσουμε. Με την Ορθοδοξία και την πίστη μας.
Ο Σέργιος Καλπαζίδης
Στην ομιλία του ο Σέργιος Καλπαζίδης, πρόεδρος της ΠΟΣΕΠ, για μας όλους τους παλλινοστούντες από την πρώην ΕΣΣΔ, είναι μια ιδιαίτερη μέρα που οι τρεις ομοσπονδίες συμφωνήσαμε και κάνουμε μια κοινή εκδήλωση. Διότι πάντα θεωρούσαμε και θεωρούμε, ότι το γεγονός της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, αυτό ανήκει σε όλους τους Πόντιους, σε όλες τις Ελληνίδες και τους Έλληνες, εντός και εκτός της Ελλάδος και αυτή η ημέρα που καθιερώθηκε από την Βουλή των Ελλήνων το 1994, πρέπει να δείξουμε σε όλη τη διεθνή κοινότητα ότι ο ποντιακός χώρος είναι ενωμένος. Και ενωμένα διεκδικεί τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Γιατί ο τελικός μας σκοπός είναι αυτός. Αυτό ζητούν οι ψυχές των 353.000 θυμάτων της γενοκτονίας. Αυτήν την ημέρα πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε ενωμένοι και μαζικά να διεκδικήσουμε την διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας.
Στη συνέχεια ο Σέργιος Καλπαζίδης, αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες που ήρθαν από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και τον τρόπο που τους αντιμετώπισε η ελληνική πολιτεία και η ελληνική κοινωνία.
Χρήστος Τοπαλίδης: Πέρα από τις κεντρικές εκδηλώσεις, υπάρχουν ήδη εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα, υπάρχουν ενημερωτικά περίπτερα των συντονιστικών επιτροπών νεολαίας της ΠΟΕ, στην πλατεία Αριστοτέλους, και στην πλατεία Συντάγματος, όπου όποιος επιθυμεί μπορεί να περάσει να ενημερωθεί, γιατί για μας το θέμα της γενοκτονίας είναι ένα θέμα δεδομένο και υπάρχει περίπτερο της νεολαίας της ΠΟΠΣ στο Λευκό Πύργο. Αξίζει τον κόπο οι συμπολίτες μας να περάσουν από τα περίπτερα, να ενημερωθούν από τα παιδιά που αγωνίζονται πέρα από τα πρώτυπα που κάποιοι επιθυμούν να καλλιεργήσουν στην ελληνική κοινωνία για ένα κοινό σκοπό, για ένα ανώτερο ιδανικό.
Κανείς δεν κρατάει μια εκδήλωση για τον εαυτό του, ούτε ως δια μαγείας λύθηκαν οποιαδήποτε προβλήματα υπήρχαν στον οργανωμένο ποντιακό χώρο, ούτε είναι αρμοδιότητα των διοικητικών συμβουλίων και των προέδρων να τα λύσουν αυτά τα πράγματα, υπάρχουν τα προβλήματα, δεν έχουν εκλείψει αυτά τα προβλήματα, όμως αυτό που θέλουμε να δώσουμε ως μήνυμα, είναι ότι τουλάχιστον για το θέμα της γενοκτονίας, παραμερίζουμε τα υφιστάμενα προβλήματα τα οποία εξακολουθούν και υπάρχουν και από εκεί και πέρα να εκλείψει το άλλοθι ότι οι Πόντιοι για το θέμα της γενοκτονίας δεν είναι ενωμένοι. Είναι ξεκάθαρο το μήνυμα, δεν αφορά τον κόσμο τον πολύ, τα ζητήματα του οργανωμένου ποντιακού χώρου, είναι ένα ζήτημα εσωτερικό των Ποντίων, τα οποία καλώς εχόντων των πραγμάτων με επιμονή και προσπάθεια θα μπορούν να επιλυθούν. Από εκεί και πέρα είμαστε μαζί για να εκλείψει όποιο άλλοθι για το θέμα της γενοκτονίας.
Ερώτηση δημοσιογράφου: Ποιος φταίει γι’ αυτά τα προβλήματα;
Απάντηση Χρήστου Τοπαλίδη. Θεωρώ ότι δεν είναι η μέρα σήμερα, για να συζητήσουμε για τα εγγενή προβλήματα του οργανωμένου ποντιακού χώρου, βρισκόμαστε για άλλο λόγο εδώ. Υπάρχουν ζητήματα, μπορεί να ανατρέξει κανείς στα καταστατικά των ομοσπονδιών μας για να το δει. Δηλαδή, μία αναφορά να κάνω, για ένα θέμα που ταλανίζει τον χώρο, τουλάχιστον την πλειοψηφία του χώρου, είναι το νομικό καθεστώς του ιδρύματος «Παναγία Σουμελά», αλλά, αυτό δεν είναι επί της παρούσης.
Απάντηση Χριστίνας Σαχινίδου. Μπορώ να απαντήσω και εγώ στην ερώτησή σας. Θεωρώ ότι κανένα πρόβλημα δεν υπάρχει. Κάποιοι ίσως να γεννούν προβλήματα, γιατί το θέλουν. Η βάση του ποντιακού ελληνισμού, η βάση του ποντιακού χώρου, συνεργάζονται, έχουν ωριμάσει, τα προβλήματα τα δημιουργούμαι εμείς. Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας, ας δούμε ότι τίποτα δεν είμαστε. Είμαστε οι ηγεσίες ενός χώρου, κι από εκεί και πέρα δεν είμαστε εμείς οι οποίοι θα λύσουμε, προβλήματα που δεν μας αφορούν. Τα καταστατικά μας έχουν συγκεκριμένους στόχους. Δεν είναι επί του παρόντος. Εγώ θεωρώ ότι σύμπνοια και υπό την σκέπη της Παναγίας Σουμελά, το ιερό σύμβολο των Ποντίων, θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μια κοινή εκδήλωση, και αυτά τα πράγματα δεν τα κουβεντιάζουμε τώρα. Προβλήματα εγώ τουλάχιστον θεωρώ ότι δεν υπάρχουν. Ο ένας συμπατριώτης είναι καλύτερος από τον άλλον. Ο ένας νοιάζεται περισσότερο γι’ αυτό που λέγεται Πόντος και μνήμη. Θεωρώ πως όχι. Ας αφήσουμε λοιπόν αυτά τα βήματα του παρελθόντος, τα βαρίδια του παρελθόντος και ας προχωρήσουμε σε κοινούς βηματισμούς μέσα από τις όποιες δυσκολίες που λέει ο αγαπητός κ. Χρήστος Τοπαλίδης, Όλα αυτά ας τα αφήσουμε στην άκρη. Πρέπει να υπάρχει σύμπνοια, ομόνοια, για να προχωρήσουμε, και να στείλουμε το μήνυμα που θέλουμε.
