Διάβασα με μεγάλη προσοχή του κείμενο του Κ. Χάρη, που αναρτήθηκε στη σελίδα του «Εύξεινου Πόντου». Χάρηκα πραγματικά που το συγγραφέα διακρίνει η εντιμότητα να υπογράφει αυτός ο ίδιος με την πραγματική του ιδιότητα ως: «Ο ανιστόρητος Κώστας Χάρης». Ανεξάρτητα πάντως από το γεγονός ότι ο συγγραφέας έχει τουλάχιστον αυτογνωσία, προκαλεί θλίψη ένα τέτοιο κείμενο που αναδεικνύει τον ξεπεσμό του σύγχρονου λόγου του ΚΚΕ. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παραληρηματικό κείμενο, που το ύφος και τη δομή μπορείς να τα βρεις σε κείμενα οποιουδήποτε (ανιστόρητου και αμαθή) φανατικού, οποιασδήποτε θρησκείας.
Παρόλα αυτά, θα ήθελα να χαρίσω στον διαρκώς αυτοϋπονομευόμενο Κώστα Χάρη, τη βιογραφία ενός Γενικού Γραμματέα του ΚΚΕ, του Πόντιου Ανδρόνικου Χαϊτά.
Η υπόθεση του Ανδρόνικου Χαϊτά
Ο Χαϊτάς γεννήθηκε στο Σοχούμι του Καυκάσου (Αμπχαζία - Γεωργία) το 1894. Έλαβε μέρος στην Οκτωβριανή Επανάσταση και έγινε μέλος του Κομουνιστικού Κόμματος Ρωσίας (μπολεβίκοι). Αποφοίτησε από το Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο Εργαζομένων της Ανατολής. Από τα αρχικά του (ΚΟΥΤΒ) πήραν το προσωνύμιο «κούτβηδες». Στην Ελλάδα έφτασε με την οικογένειά του ως πρόσφυγας και εγκαταστάθηκε στη Ροδόπολη Σερρών. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και το 1923 έγινε μέλος του ΣΕΚΕ(Κ).
Μετά το 1925 θα οριστεί ως σύνδεσμος του ΚΚΕ με την Κομιντέρ (Κομμουνιστική Διεθνής). Θα επικρατήσει των εσωκομματικών συγκρούσεων με τους τροτσκιστές και το 1927 θα γίνει γενικός γραμματέας του ΚΚΕ. Θα εκφράσει μαζί με τον Ευτυχιάδη μια ρεαλιστική πολιτική οργάνωσης του κόμματος, που ήταν συμβατή με τη γενικότερη θεώρηση του Μπουχάριν και θα έλθει σε αντίθεση με την ομάδα αυτών που επιδίωκαν άμεση επανάσταση. Το 1930, μαζί με τον Ευτυχιάδη, Κολοζώφ και άλλων ηγετικών στελεχών θα συλληφθεί και θα καταδικαστεί σε τριετή φυλάκιση. Θα αποδράσει τον Απρίλιο του 1931 μαζί με τους Κ. Ευτυχιάδη, Λ. Αποστόλου, Μ. Μαρκοβίτης, Γ. Κολοζώφ, Β. Ασίκη, Π. Καρασκόγια, Ο. Οικονομίδη και Δ. Παπαρήγα.
Το ρεπορετάζ για την απόδραση του Χαϊτά και των υπολοίπων συντρόφων του
Θα καταφύγει με άλλους συντρόφους του στην ΕΣΣΔ και εκεί θα αναλάβει να διδάξει πολιτική οικονομία στο πανεπιστήμιο του Κούιμπισεφ στη Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα θα δραστηριοποιηθεί στην ποντιακή κοινότητα της περιοχής. Συνελήφθη και εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια των σταλινικών διώξεων. Κατηγορήθηκε ότι ήταν κατάσκοπος της ελληνικής μεταξικής κυβέρνησης και ότι είχε υπονομευτική, αντισοβιετική δράση κατά της ΕΣΣΔ.
Στους φακέλους της NKVD (μυστική αστυνομία του σταλινικού καθεστώτος) καταγράφεται ως «Σιφναίος» και η υπόθεση των ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ που καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν ως «υπόθεση Σιφναίου».
Η εντολή Ζαχαριάδη
Αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις επισημαίνει και ο Νίκος Ζαχαριάδης από το Σουργκούτ σε ένα από τα τελευταία του γράμματα: «Κάποτε θα πρέπει να ζητήσετε -ακόμα και με απόφαση συνεδρίου- όλα τα χαρτιά της Κομμουνιστικής Διεθνούς, της Κ.Ε. του ΚΚΣΕ, της Κα-Γκε-Μπε, που αφορούν το ΚΚΕ και το κίνημα, τους αγωνιστές μας που χάθηκαν εδώ στη Σιβηρία (σαν τους Κλειδωνάρη, Φλαράκο, Χαϊτά και άλλους πολλούς). Αυτή είναι ιερή υποχρέωσή μας. Το 1947 εγώ ζωντανούς βρήκα μονάχα δύο» (ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ, επιστολή προς Χαρίλαο Φλωράκη).
Δυστυχώς το σύγχρονο ΚΚΕ μετά το 18ο Συνέδριο πήρε τον ακριβώς αντίθετο δρόμο. Αυτόν της αναγνώρισης και αποκατάστασης του Στάλιν και των σταλινικών πρακτικών. Αφού λοιπόν το ιστορικό αυτό κόμμα ελέγχεται από μια ομάδα ιδεοληπτικών συμφεροντολόγων, που φτύνει κυριολεκτικά πάνω στους νεκρούς του, έμεινε σε μας να επιχειρήσουμε να υλοποιήσουνε την επιθυμία του Νίκου Ζαχαριάδη.
Ο Βλάσης Αγτζίδης είναι διδάκτωρ σύγχρονης Ιστορίας-μαθηματικός. Βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για τη συγγραφή της ιστορίας της παρευξεινίου Διασποράς https://kars1918.wordpress.com/
